BRIEVEN AAN OUDERS (40)

Omdat we toch niet precies weten in welke tijd Job geleefd heeft, wil ik nu graag in deze brief aan u iets schrijven over Job Ik denk niet aan de tien kinderen, de zeven zonen en de drie dochters, die hij kreeg nadat hij zichzelf verfoeid had en berouw in stof en as had gekregen. Ik denk aan het eerste tiental toen de zon nog volop scheen en er zoveel voorspoed was. Jobs kinderen waren gewoon om op gezette tijden bijeen te komen om samen te eten en te drinken; en wat deed Job in die dagen? Wel - hij stond elke morgen vroeg op, en offerde brandoffers “naar het getal zijner kinderen”. Dat waren dus steeds tien brandoffers, voor elk kind één. Dus Job maakte geen onderscheid. Hij deed dat niet voor de één wel en voor de ander niet. Ze waren hem allemaal even lief. Waarom deed Job dat? Wel - hij zei: “misschien hebben mijn kinderen gezondigd”. Job had zichzelf leren kennen, en daarom kende hij ook zijn kinderen. O neen - maak daar nu niet van dat Job zijn kinderen wantrouwde. Dat de gedachte bij hem opkwam: zouden mijn kinderen niet dit of dat hebben uitgespookt. Of als je kinderen ‘s avonds laat thuiskomen, en je terstond de vraag stelt: “wat heb je gedaan?” Er is voor een kind niets zo erg als niet vertrouwd te worden door vader of door moeder. Nogmaals: Job kende zichzelf als zondaar, en daarom wist hij wie en wat zijn kinderen waren.

Let u erop - hij zegt niet: ze zullen wel gezondigd hebben, neen - hij zegt: “misschien hebben zij gezondigd”. Vroeger toen ik die woorden van Job las en mijn kinderen nog jong waren, grepen mij die woorden aan. ‘k ben ze nooit meer vergeten. Vanaf het moment dat ze mij aangrepen leg ik elke dag mijn kinderen, en later ook mijn kleinkinderen voor de Heere neer. Neen - brandoffers brengen we niet meer. Dat was het Oude Testament, en brandoffer noch offer voor de schuld voldeden aan Gods eis. Het bloed van stieren en van bokken kon niet verzoenen. We leggen nu ons nageslacht neer aan de voeten van Hem, de Heere Jezus Christus, Die het offer heeft gebracht. Op grond daarvan is er vergeving en verzoening met een heilig en rechtvaardig God. Voor vaders en moeder én hun kinderen.

Al die tien kinderen van Job kwamen op één dag om.

Een storm, een orkaan, en het huis waarin ze waren, stortte ineen, en voor hen werd het eeuwigheid, ‘t Lijkt mij toe dat er temidden van zo’n grote smart en verdriet toch enige verlichting is geweest omdat Job ze elke dag bij het altaar had gebracht.

Wat u als ouder wel moet weten is dat het werk van Job voor het eeuwig behoud van zijn kinderen behoort bij het leven uit en door God. Aan het begin van het boek Job wordt gezegd: “en dezelve was oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad”. Wel - zo openbaart zich het herstellende en vernieuwende werk van de Heilige Geest. Maak daar nu niet van dat Job reeds in dit leven volmaakt, zonder zonde was. In ‘t verdere van het boek Job gaan wel andere dingen blijken. Ik bedoel alleen dat godvrezende ouders hun kinderen steeds de Heere opdragen. Vaders, moeders die de Heere vrezen worden voorbidders voor hun kinderen.

Job hoefde geen zelfverwijt te hebben toen het doodsbericht van zijn kinde-renkwam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen