Vragenrubriek

De vluchtende profeet.

Een jonge lezer van ons blad heeft enige vragen bij de zalving van Jehu. We kunnen deze geschiedenis vinden in 2 Koningen 9. Een vraag is waarom de jonge profeet meer tot Jehu zegt dan Elisa hem heeft opgedragen. Daarna wekt het verwondering dat de profeet na de zalving zo snel mogelijk vluchten moet. Is zijn gedrag er misschien de oorzaak van dat de profeet door de militairen een onzinnige wordt genoemd?

We gaan de geschiedenis na en proberen gelijk wat nader in te gaan op persoonlijke omstandigheden van de vraagsteller. De Heere heeft over het huis van Achab het oordeel uitgeroepen. En Hij vergeet Zijn woorden niet! Generaal Jehu wordt nu door de Heere aangewezen om dit oordeel uit te voeren en het huis van Achab uit te roeien. Hij mag dat doen, niet in zijn functie als generaal, maar als koning!

Daar zien we de jonge profeet gaan. Elisa heeft hem Gods woorden in de mond gelegd. Van die woorden noemt vers 3 slechts de belangrijkste: Ik heb u tot koning gezalfd over Israel. De woorden die de profeet later tot Jehu zegt, zijn geen toevoegingen van hemzelf. De vraagsteller heeft gelijk als hij zegt dat we aan Gods Woord niets mogen af- of toedoen! Maar dat is hier niet het geval. Dat alle gesproken woorden het Woord van God zijn geweest, laat het verdere verloop van de geschiedenis duidelijk zien. Elisa heeft alles voorgezegd.

De profeet die dit werk moet doen is nog jong; twee keer wordt gezegd dat hij nog een jongeling was. Dat hij na zijn werk maakte dat hij weg kwam, heeft echter niets met bangheid te maken vanwege zijn jeugd. Dat vluchten hoorde bij zijn opdracht. Hoor Elisa maar zeggen: doe daarna de deur open en vlied en vertoef niet!

We vragen ons af waarom Elisa hem dat opdroeg. Ik geloof dat dit nodig was vanwege het gevaar. De plotselinge zalving van een nieuwe koning, terwijl Achabs zoon nog op de troon zat, zou voor veel tumult zorgen. De profeet zou, zodra zou uitkomen wat hij had gezegd en gedaan, door de aanhangers van het huis van Achab als verrader worden beschouwd. In ieder geval zou er een tijd van strijd aanbreken. Het zou voor de jonge profeet veiliger zijn, weer terug te keren en de kazernestad te verlaten.

Het is een slimme opmerking van onze vraagsteller of de Heere de profeet, die toch immers Zijn knecht was, niet kon beschermen? Ja hoor, natuurlijk! Als de profeet daar had moeten blijven omdat hij daar woonde en zijn gezin had bijvoorbeeld, of om ander werk voor de Heere te doen, dan had de Heere hem in die gevaarlijke tijd tegen allerlei gevaren kunnen beschermen! Maar nu lag zijn werk en roeping elders. En we mogen het gevaar niet opzoeken, ook Gods kinderen en knechten niet.

Als we gehoorzaam Gods wil doen, gebiedt de Heere er Zijn zegen over. Zie maar eens hoe goed het gaat, als de profeet in Ramoth is aangekomen. Spoedig is hij op het kazerneterrein, waar hij de legeraanvoerders aantreft, die blijkbaar buiten op een plein bij elkaar zitten. Als hij zegt dat hij een boodschap heeft voor de generaal, reageert Jehu. Die moet hij hebben. Samen met Jehu gaat hij de kazerne binnen en daar wordt Jehu tot koning gezalfd. Na zijn werk neemt de profeet de benen en wordt natuurlijk verwonderd nagekeken door de overige militairen. Wat doet die man vreemd? Misschien dat ze hem daarom wel een onzinnige noemen. Die ruwe kerels keken toch al een beetje spottend en meewarig naar die geestelijken. Maar ik ben het met de vraagsteller eens dat het geen pas geeft om zo over Gods knechten te spreken. Ruw taalgebruik past ons sowieso al niet. En zelfs uit zogenaamde goedmoedige spot met kerkmensen blijkt dat zij toch niet echt serieus worden genomen. Maar laat het je een eer zijn, als je hetzelfde ondervindt in je leven. Al valt tegenwerking en achterstelling niet mee, en ervaar je het als onrechtvaardig, je kunt toch beter door de wéreld dan door God worden buitengesloten! Al ken ik je persoonlijke omstandigheden niet goed, toch hoop ik dat je ervaren mag dat de gunst van de Heere beter smaakt dan die van de wereld! Maar het gaat te ver om uit de vlucht van de profeet te besluiten dat ook jij je werkkring moet verlaten en wel zo spoedig mogelijk. Dat mag alleen als de Heere daar toestemming voor geeft. Zo handelde onze profeet immers ook: hij deed wat God hem had opgedragen. Zo hoop ik enige duidelijkheid gegeven te hebben over deze geschiedenis en tegelijk voldoende op persoonlijke ervaringen te zijn ingegaan. Hartelijke groeten van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen