ENKELE GEDACHTEN

Zaterdag 30 juni vond de bevestiging en intrede van Kand. A. Hoekman plaats te Barendrecht. Heel wat gedachten kwamen naar voren. Zelf mag ik aan die bijzondere dag terug denken. Nu 54 jaar geleden. Een wonder van de Heere. De Heere riep. Hij bekwaamde. Hij stuurde naar een gemeente. Na vele jaren van werken in Zijn dienst kan de roem alleen zijn in de Heere. In Zijn onveranderlijke trouw, vastliggend in het bloed en de gerechtigheid van Christus Jezus. Maar ook de waarmaking van Zijn Woord. Hij Die u roept is getrouw, Die het ook doen zal. Het heeft plaatsgevonden en vindt nog plaats. De gehoorde preken gingen niet langs mij heen. De teksten waren treffend. Het bevestigingsmoment maakte bijzonder indruk op mij. Het aanhoren van het bevestigingsformulier. Het knielen onder de geopende Bijbel. De handoplegging. Wat heeft de Heere onze vaderen toch licht en wijsheid gegeven om te zorgen voor een kerkelijk formulier. Het is Schriftgetrouw. Kernachtig. Vol onderwijs. Aansporend. Maar ook verzekerend. Hoopvol. Het is noodzakelijk dat predikanten dit formulier veel lezen, herlezen en op zich laten inwerken. Er staat wat in, waarop men ja heeft gezegd. Beloofd aan de Heere en aan de gemeente. Prediking, catechese en pastoraat zijn de prioriteiten van het ambtelijk werk.

Een predikant is geen manager. Geen gezelligheidsman. Geen brievenbesteller, maar een dienaar van het Goddelijke Woord. Geen heer met het Woord, maar in de gemeente steeds slaaf van het Woord en met het Woord. Hierin blijkt iets van de gelijkvormigheid aan het beeld van Christus Jezus Die gezegd heeft: Ik sta in het midden van u als Één Die dient. Een predikant, ook in het heilig uur gebogen in het midden van de gemeente voor het Aangezicht van de Heere voor en onder het Woord van de Heere. Dit dient een blijvende zaak te zijn. Heel het ambtelijke leven door. Knielen voor het Woord. Lezen uit het Woord. Luisteren naar het Woord. Bidden met het Woord. Prediken alleen het Woord. Overal moet zijn de heerschappij van het Woord. Wie is nu daartoe bekwaam? Het zij steeds: onze bekwaamheid is uit God.

Naast de hartelijke band aan de Heere en Zijn Woord moet er ook zijn de band aan de drie formulieren van enigheid. Uit de schat van de kerk moet genomen worden wat van nut kan zijn voor het ambtelijke werk. De eigen kerkelijke geschiedenis mag niet tot het verleden behoren. Van de Gereformeerde Gemeenten wordt wel eens gezegd: men heeft het maar steeds over ds. Kersten. Dat kan. Maar wordt er door ons nog gesproken over de professoren Wisse, Van der Schuit en Van der Meiden? Heeft men het nog over hun nalatenschap? Over prof. Wisse is wat bekend geworden over zijn houding zo af en toe. Is er niet meer? Wat kan er gezegd worden van David. Maar wat zegt de Heere van hem en wat David persoonlijk gekend heeft en wat zijn nalatenschap is. Zo kan er van ‘s Heeren wege vandaag ook het een en ander doorgegeven worden. Ook over het persoonlijke leven. Voor de liefhebbers des heils spreken ze nog nadat ze gestorven zijn. Nu zijn gedenkboeken prachtig. Maar niet slechts voor weten of boekenkast. Het is voor kennis en navolging. Dat is Bijbels. Zo ook de synodale brief van 1953. Het lijkt dat het een archiefstuk is geworden, te vinden in het kerkelijk buro te Veenendaal. Het beïnvloedt het kerkelijke leven niet meer. Dat is erg. Zo wordt er geen recht gedaan aan wat in het bevestigingsfor-mulier staat: dat het Woord des Heeren grondig en oprechtelijk aan het volk voorgedragen moet worden. Het toeeigenen in het gemeen als in het bijzonder tot nuttigheid der toehoorders met onderwijzen, vermanen, vertroosten en bestraffen naar eens iegelijks behoefte, verkondigende de bekering tot God en de verzoening met Hem door het geloof in Jezus Christus. Dit nu mag nergens ontbreken. Ook daarin moet blijken de band aan het voorgeslacht. De liturgie in de eredienst valt hier niet buiten. Triest is het. Ook daarin valt verschil, verschuiving, verandering in vergelijking met het verleden op te merken. En het einde daarvan is er niet. Men denkt dat het de gemeente ten goede komt. Het tegendeel wordt gezien. Wordt er ook iets geleverd op de kerkelijke markt. Men biedt aan of voert in wat bij anderen reeds te vinden is. Men neemt over of past aan. Echter de Psalmen zijn niet uitgediept. Aan Gods directe gave hebben we genoeg voor de eredienst. Dat is mijn vaste overtuiging. Onderlinge eenheid gaat al meer wijken. Een huis wat tegen zichzelf verdeeld is, zal niet blijven bestaan. Men kan zeggen dat dat niet zo erg is. Heeft het voorgeslacht dit verdiend? Wat hebben we door de goedheid, de genade van de Heere, te danken aan het voorgeslacht? Staande op de kansel of zittend voor de kansel. Zo alleen is er toekomst en mag de Heere verwacht worden in alles en voor alles. Zeker, onze kerkelijke muren zijn niet het einde van alle tegenspraak.

Maar wel het beginsel van de kerken: de Schriftuurlijke, confessionele, bevindelijke prediking. Is er tevredenheid met wat men heeft of hoort, dan heeft men te vrezen. De Heere zegt: gij hebt de naam dat gij leeft, maar gij zijt dood. Maar van worstelaars, van schriftgetrouwen zegt de Heere; gij hebt kleine kracht en gij hebt Mijn Woord bewaard en hebt Mijn Naam niet verloochend. Omdat gij het Woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt zo zal ik ook u bewaren uit de ure der verzoeking die over de gehele wereld komen zal om te verzoeken die op de aarde wonen.

Het komt aan op het bewaren van het Woord: theologisch, ethisch en sociaal. Bewaren zoals het gegeven is: onveranderd, onverkort. Een Lamp voor de voet en een Licht op het pad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen