Op bezoek bij...

Groot is het verdriet als we een kind door de dood verliezen. Het ene geval is het andere niet. Maar is er wel in alle gevallen troost? Ik kom even op bezoek bij ouders die menen geen hoop voor hun kind te hebben.

Of je je kind nu niet of nauwelijks gekend hebt, of dat je kind al volwassen was, en of je je kind nu verliest door een ongeval of na een ernstige ziekte, het verdriet is altijd groot. Maar in al die gevallen kan en wil de Heere een Trooster zijn. Wat is het een troost als er vrede mag zijn met Gods weg. Groot is het als we hoop hebben voor ons kind. Ik heb echter ook het verdriet gezien van ouders die geen hoop hebben voor hun kind. Dat is erg aangrijpend en het maakt je stil. Is er voor die ouders dan helemaal geen troost?

We weten hoe David geweend heeft over zijn Absalom. David had geen hoop voor hem. Wie in zijn zonde sterft gaat immers verloren! Juist zij die God vrezen weten er iets van hoe vreselijk het zal zijn om verloren te gaan!

Het eerste wat ik echter zou willen zeggen is dat we toch ook in de Absalom-ge-vallen voorzichtig moeten zijn. Kan Absalom immers niet in zijn uiterste nood het tollenaarsgebed gebeden hebben? De ouder, die door smart verteerd wordt over de vraag waar zijn kind nu toch in de eeuwigheid is, moet goed bedenken dat niet hij, maar God de Rechter is, Die beslist. Wij kunnen ons vergissen. Ouders moeten licht van boven vragen en niet rusten tot er vrede is in het hart. Die vrede hoeft niet noodzakelijk de troost te zijn dat uw kind toch nog bij de Heere is. God kan een vrede geven met Zijn weg en een overgave schenken, die ook balsem is voor een gewonde ziel.

Maar hoe dan? Ook als je voor jezelf de overtuiging hebt dat je kind zelfs niet de tollenaarsbede heeft uitgeschreeuwd in zijn nood, wat dan? Dan kan en wil God u als het ware los maken van uw kind. Hij alleen kan dat doen. Zij die proberen hun ellende weg te duwen en afleiding te zoeken, zullen geen rust vinden. Maar bij de Heere zijn alle dingen mogelijk. En als Hij u los maakt van uw kind, moet u niet denken dat u opeens onverschillig wordt ten aanzien van die bange vraag naar het lot van uw kind, dat niet! Want wat is losmaking eigenlijk?

Als een dominee los wordt gemaakt van zijn gemeente, betekent dat allerminst dat hij ten aanzien van zijn gemeente opeens onverschillig, koud en liefdeloos wordt! Maar het betekent wel dat hij een betrekking, een warme betrekking krijgt op iets anders, in zijn geval op een andere gemeente. Zo kan een stervende moeder zulk een betrekking krijgen op de Heere alleen, dat ze zelfs van haar kinderen los komt. Dan neemt de Heere zo’n grote plaats in, dat Hij het hele hart gaat vervullen. Dan moeten alle gevoelens wijken voor dat ene, namelijk Gods tegenwoordigheid. Dan zegt Asaf: Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten en mijn Deel in eeuwigheid, Psalm 73:26.

Zo weet ik van die man, die gek was op zijn vrouw, maar op een gegeven moment toch zei: Nu ben jij niet de eerste meer in mijn leven! Hij had een betrekking op God gekregen!

Bij die losmaking aan de ene kant en die verbinding aan de Heere aan de andere kant is er troost in de grootste smarten. Dan werkt de Heere een liefde tot Hem in het hart, die groter is dan de liefde tot wie dan ook. Dan komt er een liefde tot God, ook wat de deugd van Zijn rechtvaardigheid betreft en mag soms beleefd worden: Uw oordeel rust op de allerbeste wetten.

Maar, tenslotte: troost neemt uw verdriet in deze aardse bedeling niet geheel weg. Wel kan uw nood en smart verzacht en gelenigd worden. Maar het leven hier is en blijft een tranendal. Het verlies van een kind veroorzaakt een stroom van tranen. Maar in en door uw verdriet komt er een ernst in uw leven, waarmee u slechts gebaat bent. U krijgt de Heere meer en meer nodig voor de tijd en met het oog op de eeuwigheid. Als die tranen maar uitgeschreid worden voor Gods troon. Hij bewaart ze alle in Zijn fles en tekent ze op in Zijn register. En alle tranen om de zonde en haar bittere gevolgen, hier geschreid, zullen door Hem Zelf gedroogd worden.

En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, Openb. 21:4.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen