De Zoon des mensen verhoogd

Mozes is met het volk Israël op weg naar Kanaan. God de HEERE onderhoudt Zijn volk met manna. Maar. de Israëlieten worden dit voedsel beu Hun ziel walgt ervan. De HEERE had beloofd hen te zullen brengen in Kanaan; in het land vloeiende van melk en van honig. Maar ondanks Zijn belofte van die heerlijke toekomst en ondanks Zijn goedheid die ze tot hiertoe hadden ervaren, komt het volk (weer) in opstand.

God straft: vurige slangen bijten met dodelijke beten. En pas dan komt het volk tot inzicht en zegt tegen Mozes: wij hebben gezondigd, omdat wij tegen de HEERE en tegen u gesproken hebben (Num. 21:7). En Mozes? Hij bidt en de HEERE geeft een middel tot genezing. De koperen slang. Als iemand op die slang, bevestigd op een paal, ziet, zo zal hij genezen worden en leven.

En dan schrijft Johannes in zijn evangelie: alzo moet ook de Zoon des mensen verhoogd worden. En zo is Hij ook verhoogd. We gaan er aan denken in de lijdenstijd. We worden weer bepaald bij Zijn verhoging.

Bij Zijn verhoging? Nee, zegt iemand, het is toch Zijn vernedering waar we bij stil gaan staan in de lijdenstijd? En dat is ook zo. De Zoon van God heeft in het bijzonder op het laatst van Zijn leven op aarde moeten gaan de ontzaglijk diepe weg van vernedering. Een weg waarin we Hem niet volgen kunnen. Een weg van lijden. Van smart zo groot als wij mensen niet mee kunnen maken.

En toch verhoging. De diepste vernedering van Christus zal zijn dan wanneer Hij tegelijk verhoogd wordt. De diepste vernedering zal zijn, juist dan wanneer Hij aan het kruis wordt gehangen. Aan de kruispaal hoog wordt opgericht. Hij werd verhoogd als eens de slang in de woestijn.

De Zoon des mensen moet verhoogd worden. Zo sprak Hij Zelf. Hij moest heengaan naar Jeruzalem en veel lijden en gedood worden. Later, na Zijn opstanding, zal de Verrezen Heiland het tot de Emmaüsgangers zeggen: alzo moest de Christus lijden, en van de doden opstaan ten derden dage.

Waarom moest dat nu? Waarom kon het niet anders? De Catechismus zegt: vanwege de gerechtigheid en waarheid Gods kon niet anders voor onze zonden betaald worden dan door de dood van de Zoon van God. De gerechtigheid van God eist het, dat de straf op de zonde ondergaan wordt. De toorn gedragen wordt. Maar geen mens kan dat ooit om daarmee de schuld af te betalen.

De Zoon des mensen heeft het willen doen. Uit onbegrijpelijk grote zondaarsliefde. Hij heeft het gedaan. Opdat Hij zó het Middel zou zijn tot behoud. Tot genezing van doodzieke zondaren. Tot redding van hen die ten dode toe wankelen. Hij heeft het gezegd vanaf de kruispaal: Het is volbracht. En de Vader heeft die prijs goedgekeurd. Hij heeft Zijn Zoon niet in de vernedering gelaten. Van Goede Vrijdag gaat het naar Pasen.

Hoe zullen wij de lijdenstijd beleven? Als we worden geroepen stil te staan bij Christus’ diepe vernedering? Zal het ons aanspreken? Zal het ons brengen tot aanbidding? Denk eens aan de achtergrond van de tekst. Hebt u in het volk tijdens de woestijnreis uw beeld gezien? Kent u de belijdenis van het volk van toen: wij hebben gezondigd? De straf verdiend, maar mocht u ook doen, waar Mozes toe opriep: zien op de verhoogde slang? Mogen we omhoog blikken naar het hout dat een vloekhout genoemd kan worden? Hij die daar aan verhoogd werd droeg de vloek voor de Zijnen.

Als er nu een Israëliet was die gebeten was door een slang en niet opkeek naar de verhoogde slang, hij zou eraan sterven. Maar die het woord geloofde, zou leven. Alzo is de Zoon des mensen verhoogd, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.Welk een belofte! Eeuwig leven, dat is oneindig veel meer dan genezing van een slangebeet om op aarde weer gezond te zijn. Die in Hem gelóóft…

De tekst staat in het bekende Johannes 3 Bekend vanwege het onderwijs dat Jezus geeft aan Nicodemus. Het onderwijs over de onmisbaarheid van de wedergeboorte. Het nieuwe leven als een werk van de Heilige Geest. Dat wondere werk in het binnenste. Zonder dat kun je het Koninkrijk van God niet zien en niet ingaan. Zonder dat is er geen ware kennis van God en van de mens. Zonder dat geen erkennen van schuld en straf. Zonder dat geen waar geloof in de lijdende en stervende Christus. Zonder dat kunnen Zijn verdiensten ons niet eigen worden. Nu spreekt Joh. 3 zowel van de wedergeboorte als van het geloof. Wie wederomgeboren is, zal bemoedigd worden als hij de kenmerken daarvan in zijn leven mag ontdekken. Als je jezelf gaat herkennen bijvoorbeeld in degenen die door de Heere Jezus zalig worden gesproken. De armen van geest, de treurenden, de zachtmoedigen, de hongerenden en dorstenden naar de gerechtigheid. Wie wedergeboren is, wie het leven ontvangen heeft, zal door Gods Geest ook tot geloof komen. Het geloof leren kennen, in welke mate dan ook, dat in Hem gelooft. In Hem, Die net als de slang verhoogd is. Die verhoogd is toen Hij het allerdiepst Zijn vernedering onderging. Het geloof dat alles van Hem leert verwachten. Die met Zijn sterven genoeg heeft betaald voor de schuld van al de Zijnen. Waardoor ze van de straf worden ontheven. Zij zullen niet verderven, maar het eeuwige leven hebben.

Dat geloof is net zo goed een gave van de Geest als de wedergeboorte. Wat kunnen er een vragen zijn. Heb ik nu dat geloof? Vergis ik me niet? Beeld ik me niet wat in? Is het niet te groot voor mij? Is het wel waarheid in mijn binnenste? De vraag naar waarheid wordt gesteld wanneer de Geest der waarheid in ons werkt. Niet wanneer we met onze eigen geest in oppervlakkigheid conclusies maken. Die Geest maakt plaats voor Christus’ werk. Die Geest getuigt en overbuigt en doet het weten: ook voor mij is Hij vernederd én verhoogd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen