Gezinsvorming.

Op een heel bescheiden manier werd mij gevraagd iets te zeggen over 1 Tim. 2:15. Daar lezen wij: “Doch zij (de vrouw) zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het geloof en liefde en heiligmaking, met matigheid” Wat moet de vrouw die kinderloos blijft hiermee? En is het de bedoeling dat de vrouw die wel kinderen krijgt, er zoveel mogelijk krijgt?

Ja, dat zijn natuurlijk best wel vragen! Mijn poging om hierop in te gaan zal gebeuren in dezelfde geest als waarmee de vraag werd gesteld: bescheiden.

Uitgangspunt van ons nadenken hierover is Gen.1:28 “En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt en vervult de aarde en onderwerpt haar en hebt heerschappij over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat over de aarde kruipt”.

Let op: voor de opdracht komt de zegen! Zonder Gods zegen kan de mens die opdracht niet vervullen. Als er een kind komt, spreken we dan ook over de kinderzegen.

Die opdracht is ook een eer. De mens wordt ingeschakeld!

Door de zondeval is zowel de zegen als de opdracht niet weggenomen! Door de voortplanting zal de mens, naar Gods belofte, eens het Vrouwenzaad op aarde mogen begroeten, de Heere Jezus, de grootste Zegen!

Door de zonde is er wel smart bij gekomen. Ik zal uw smart vermenigvuldigen, zei de Heere. Dit kan elke moeder beamen. De tijd voor en van de bevalling zijn niet gemakkelijk, maar ook het grootbrengen van het kind niet! Maar in de smart rond kinderen (baren) mag er de troost zijn van Hem Die komen zou en inderdaad gekomen is, van Wie Noachs vader al zong: Deze zal ons troosten!

Het gaat niet alleen om gezinsvorming, maar ook om het beheer van het geschapene. Die twee zaken zitten aan elkaar vast. God laat de mens koning zijn en onder Gods zegen kan hij ook koning zijn. Dat wil zeggen dat je met beleid je taak vervult, in afhankelijkheid van de Schepper en onder Zijn zegen, ook als het gezinsvorming betreft. De kinderen die je krijgt, moet je ook (kunnen) regeren.

In de gezinsvorming moeten christelijke ouders rekenen met het scheppingsdoel. Het gaat er niet zomaar om, om kinderen op de wereld te zetten. Maar het is tot uitbreiding van Gods Koninkrijk. Opdat de aarde eenmaal vervuld worde met Zijn lof en die lof klinken mag uit vele monden en het zaad Hem dienen mag!

In dit verband is het goed na te denken over het doel van het huwelijk als het niet gezegend wordt met kinderen. We moeten er voorzichtig mee zijn om kinderloosheid als een persoonlijke straf van God te zien. Maar het is in het algemeen gesproken wel een gevolg van de zonde. Een van de vele gevolgen van de zonde! En in het licht van de zondeval is het nu krijgen van een kind een groter wonder, dan wanneer Adam en Evan een kind zouden hebben gekregen in de staat der rechtheid. Een kinderloos huwelijk is een echt huwelijk, want een huwelijk is een verbintenis tussen een man en zijn vrouw. Het niet krijgen van kinderen wordt als een kruis ervaren en terecht. Elk kruis is echter bedoeld om ons aan elkaar en vooral aan de Heere te binden, ook in het worstelen om Gods weg en bedoeling met ons leven.

Omdat het huwelijk een verbintenis is tussen man en vrouw, ook in lichamelijk opzicht, is geslachtsgemeenschap ten allen tijde geoorloofd, ook als men weet dat er geen kinderen kunnen komen of geen kinderen meer zullen komen gezien onze leeftijd.

Het is goed te letten op de spanning die er moet blijven tussen de gave van de sexualiteit op zich en de gezinsvorming. Eenzijdige nadruk op een van beide is onjuist.

Natuurlijk is de vraag naar het aantal kinderen aan de orde. Moeten christelijke ouders zoveel mogelijk kinderen zien te krijgen? Wat zegt 1 Tim. 2:15? Zie de tekst bovenaan.

Er staat niet dat een vrouw zalig wordt door kinderen te baren. Vrouwen (en mannen) worden alleen zalig door het geloof in de Heere Jezus Christus.

Het verband waarin deze woorden staan is belangrijk. Het gaat over de verhouding man-vrouw. En dan niet in het midden van de maatschappij, maar in de gemeente. De vrouw mag daar niet leren, noch over de man heersen. De vrouw moet in de gemeente stil zijn. De bijbel noemt daarvoor twee redenen: de scheppingsvolgorde (Adam is éérst gemaakt) en de zondeval (Eva het éérst gevallen).

Heeft dan de vrouw geen taak? Moet zij zich maar koest houden? Nee, de vrouw heeft een allerbelangrijkste taak. Niet in het ambtelijk onderwijzen van volwassenen in de gemeente, maar in het onderwijzen van kinderen in het gezin. In de weg van baren van kinderen komt de vrouw tot het ware geluk. Als de vrouw met deze taak tevreden is, kent zij geluk. Al moet er gelijk bij gezet worden dat het geluk op aarde altijd overschaduwd wordt.

Zalig de moeder die haar kinderen vanaf de moederschoot ‘op de Heere werpt’, Psalm 22:11. Zalig de moeder die haar kind tot de Heere Jezus leidt Zalig de moeder die blijft bidden voor haar (ook groot geworden) kinderen.

De vrouw zal zalig worden als zij bij het krijgen en groot brengen van haar kinderen is gebleven in geloof, liefde en heiligmaking; met matigheid, bezonnen, sober en oprecht. Gelukkig het gezin met zo’n moeder!

Blijft nu de vrouw kinderloos, dan moet zij aan de Heere een taak vragen, die bij haar past en die de Heere welbehagelijk is. Dat kan ook binnen de gemeente, bijvoorbeeld in het onderwijzen van kinderen. Ook buiten het ambt ligt er veel werk te wachten.

Maar dan nu de vraag of de vrouw dan zo veel mogelijk kinderen moet vóórtbrengen. In dit verband moeten we denken aan 1 Petrus 3:7, waar de bijbel de mannen voorhoudt om ‘met verstand’ bij hun vrouw te wonen. De man moet de vrouw leren verstaan, naar ziel, geest en lichaam. De man moet de zelfverloochening kennen. Verre zij het van daar dat hij zijn vrouw ziet als slechts een lustobject, waarbij hij in het geheel geen oog heeft voor haar omstandigheden en gevoelens. Verstand betekent inzicht.

Natuurlijk moet de vrouw haar man ook erkennen in zijn verlangens. Maar de apostel benadrukt hier de taak van de man, juist omdat hij fysiek sterker is dan de vrouw. Dat zou tot nare situaties kunnen leiden. Wie de ander liefheeft, kan zichzelf verloochenen.

Wee het huwelijk, waar man en vrouw geen oog hebben voor elkaar. Waar men het juist wel heeft, komt de wijze waarop en de mate waarin men gemeenschap heeft als vanzelf tot zijn recht. Dat heeft een positieve invloed op de gezinsvorming. Dan gaat het ons niet om een zo groot mogelijk gezin enerzijds, of een klein gezin voor het gemak aan de andere kant. Maar wel wordt God Zelf in de vorming van ons gezin betrokken door middel van het gebed.

Het krijgen van kinderen kost een offer van de ouders. Ouders gaan het leven delen met anderen, die er ook mogen zijn, en die er soms nadrukkelijk zijn. We leren met anderen onze tijd en ons geld te delen. Gelukkig is het kind dat welkom is bij ouders en eventuele broers en zussen.

Het aspect van het offer moet dus onder ogen gezien worden. Kan ik dat offer opbrengen? Is de kracht van moeder toereikend? Is de portemonnee op gezinsuitbreiding berekend? Is het huis groot genoeg? Zie zelf deze vragen onder biddend opzien onder ogen.

Aan de andere kant blijft daar de opdracht en weten we dat God bij de opdracht ook de zegen geeft. De zegen van kracht en moed en gezondheid en tijd en geld en een huis. Als het doel maar mag zijn: Uw Koninkrijk kome. Dat betekent ook: bewaar en vermeerder Uw Kerk.

En als je dan gezegend bent met kinderen, is het, als het goed ligt, toch je wens dat zij door genade een levend lidmaat van Gods Kerk mogen worden? En dan is het toch ook moeders (en vaders) gebed om daartoe een middel in Gods hand te mogen zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen