De lossing van de eerstgeboren zoon

Voor deze keer is de volgende vraag aan de beurt: “In Israel moest de eerstgeboren zoon gelost worden. Hij opende de baarmoeder. Als het eerste kind een meisje is, dan opent zij toch de baarmoeder? Wat moet er dan gebeuren als het tweede kind een zoon is? Moet die, ondanks het feit dat de baarmoeder reeds geopend is, dan toch nog gelost worden, omdat het een jongen is? Of was er in een dergelijk geval een vrijstelling? Hij was immers niet de eerstgeborene!” Om de zaak van de lossing van de eerstgeborenen te begrijpen, moeten we terug naar de nacht van de uittocht uit Egypteland. Het was een vreselijke nacht! De verderfengel zou door zowel Egypte als Gosen gaan en alle eerstgeborenen doden. Op Gods aanwijzen zou er voor de Israelieten ontkoming zijn achter het bloed. God maakte onderscheid waar het van nature niet was. De weg der ontkoming werd niet aan de Egyptenaren bekend gemaakt, en wel aan het volk Israel. Het mag ook ons wel een wonder worden en blijven dat de Heere tot ons het evangelie van vrije genade zendt, terwijl velen op aarde van geen weg der verlossing weten! Maar dat even terzijde. Bij deze vreselijke straf moeten we denken aan de dood van alle mannelijke eerstgeborenen. Dat geeft de hebreeuwse grondtekst aan. Na deze gebeurtenis zegt de Heere in Exodus 13:2 dat alle eerstgeborenen onder Zijn volk Israel (van het mannelijk geslacht) Zijn eigendom zijn en daarom voor Hem en Zijn dienst afgezonderd moesten worden. Vanaf toen moesten alle eerstgeborenen bestemd worden voor de dienst in Gods heiligdom. Later werden de Levieten in hun plaats gesteld. De vader kon zijn zoon lossen door middel van een bepaald geldbedrag. Hij hoefde dan niet te dienen in het heiligdom, maar er moest wel voor betaald worden. De lossing voor 5 sikkels voor de eerstgeboren zoon was eigenlijk een herinnering aan het feit dat zij de Heere toebehoorden! Met die 5 sikkels maakte men zich van die verplichting niet af! Het hart moest de Heere toegewijd zijn, al de dagen van hun leven, al was men van de dienst in Gods heiligdom vrijgesteld. Had nu de vader zijn plicht verwaarloosd, dan was de zoon op latere leeftijd verplicht zelf voor de lossing zorg te dragen. Het ging zo toe: Na een aanvangsceremonie bracht de vader zijn zoon en het geldbedrag tot de priester. De vader gaf daarbij zijn zoon aan de priester en sprak: Mijn vrouw heeft mij dit mannelijk kind, dat haar eerstgeborene is, ter wereld gebracht. Daarop sprak dan de priester: Wat wenst gij liever te behouden: deze uw eerstgeboren zoon of de 5 sikkels die gij voor zijn lossing verschuldigd zijt? Dan nam de vader het geld in zijn hand en gaf het de priester, met de woorden: Liever wil ik mijn eerstgeboren zoon behouden; ziehier 5 sikkels voor zijn lossing. Het ging bij de lossing dus niet om de eerstgeborene, maar om de eerstgeboren zoon! Dat vinden we in hetzelfde Exodus 13. Zie de verzen 12 en 15. Alle mannetjes van het vee moesten geofferd worden; “doch alle eerstgeborenen mijner zonen los ik”. Het ging slechts om zonen, omdat alleen de mannen konden dienen in het heiligdom. Het was toen al zo, het is nu nog zo. Daarmee is niet gezegd dat de vrouw minderwaardig was. Die had slechts een andere taak. Bovendien werd zij vertegenwoordigd door de man. Slechts de man werd besneden, maar ook de vrouw behoorde tot het verbond. Als je dus eerst dochters kreeg en daarna een zoon, dan moest hij gelost worden, omdat hij de eerstgeboren zoon was. De baarmoeder was inderdaad reeds geopend door zijn zusters die eerst geboren waren, maar nu had de baarmoeder een zoon gebaard! Een andere vraag is, tenslotte, wie de eerstgeborene was van de man met twee of meer vrouwen. Jakobs eerstgeboren zoon was Ruben, de zoon van Lea. Maar ook zijn andere vrouw, Rachel, had een eerstgeboren zoon, Jozef! Als het nu om de lossing gaat, moeten we aannemen dat in een dergelijk geval alleen Ruben gelost moest worden. Jakob had 12 zonen en een dochter bij verschillende vrouwen, maar hij noemt Ruben zijn eerstgeborene, Genesis 49:3. Blijkbaar werd van de vader uitgegaan en niet van de moeder, al konden in Jakobs geval 4 vrouwen spreken van een eerstgeborene! In dit verband moeten we ook denken aan Deut. 21: 15 ev. Daar gaat het om een man die twee vrouwen heeft. Een van wie hij echt houdt en een vrouw van wie hij niet houdt. Stel nu dat de vrouw van wie hij niet houdt (onvoorstelbaar eigenlijk) het eerst een zoon baart, en daarna de vrouw van wie hij wel houdt, dan mag hij de zoon van zijn geliefde vrouw niet voortrekken boven de zoon van die andere vrouw. Dat laat ook zien dat je bij de vaststelling van de vraag wie nu de eerstgeborene is, en dus in aanmerking komt voor het eerstgeboorterecht, uit moet gaan van de vader. Dat was het dan weer voor deze keer. Ik hoop dat de antwoorden op de gestelde vragen naar tevredenheid zijn. De volgende keer een vraag over getuigen op je werk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen