De enge poort

Opnieuw ligt er een mooie vraag ter beantwoording voor ons. De vraag luidt in het kort wat er precies met “de enge poort” bedoeld wordt. De vraagstelster verklapt dat zij graag de boeken van John Bunyan leest en met name zijn meest bekende boek de Christenreis. Nu, dat is ook een heel mooi, duidelijk, eerlijk en voluit bijbels boek. Het is goed als we dit boek steeds weer lezen. Bunyan heeft veel licht van Boven mogen ontvangen. In zijn boek, al vrij gauw, vertelt de schrijver ons van die enge poort; duidelijk wordt dat het noodzakelijk is om daar binnen te gaan. Formalist, Hypocriet en Onkunde, zo geeft onze vraagstelster zelf al als voorbeeld, leken wel een eind te komen, maar hun einde maakt toch maar openbaar dat het begin niet juist was. Liever gezegd: er was nooit een begin van geestelijk leven geweest. Ze waren niet door de enge poort gegaan. Maar goed: wat wordt nu bedoeld met “de enge poort”. De een zegt, aldus de briefschrijfster: het evangelie, de ander een omkeer ten goede door de Heilige Geest. Ook wordt wel gezegd dat Christus de enge poort is. Nou, een mooie vraag hoor. Een vraag die ons allen moest interesseren. Het gaat toch immers om wel en wee. Allereerst moeten we natuurlijk zien dat deze uitdrukking niet door Bunyan is bedacht om iets duidelijk te maken, maar dat de uitdrukking regelrecht aan de bijbel is ontleend. Het is een uitdrukking die door de Heere Jezus in de bergrede wordt gebruikt. Daarin zegt Hij: “Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort en breed is de weg die tot het verderf leidt; en velen zijn er die door dezelve ingaan. Want de poort is eng en de weg is nauw die tot het leven leidt; en weinigen zijn er die dezelve vinden”, Matth. 7:13 en 14. De Heere Jezus zegt iets dergelijks als er iemand naar Hem toe komt met de vraag: Heere, zijn er ook weinigen die zalig worden? Op die vraag antwoordt Hij: “Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan en zullen niet kunnen”, Lukas 13:23 en 24. Om deze woorden, en daarmee de betekenis van de uitdrukking “de enge poort” goed te kunnen begrijpen, moeten we ons realiseren dat de Heere Jezus eigenlijk spreekt van een viertal poorten. Dat wordt het duidelijkst in de aangehaalde woorden uit de bergrede. Gaat in door de enge poort, dat is de eerste poort die Hij noemt. Want wijd is de poort… Dat is de tweede poort, een wijde poort dus. De ene is eng, smal, nauw; de andere is breed en ruim. De weg die achter de brede poort volgt is dan ook een brede weg. Een weg die echter tot het verderf leidt. Het verderf: dat is dan de derde poort die genoemd wordt. De eerst genoemde poort, de enge poort, wordt gevolgde door een smal pad, maar leidt tot het leven. Het leven: dat is de vierde poort. Het aangrijpende van deze beelden is dat wij reeds een poort zijn binnengegaan; de poort die naar het verderf leidt. Die poort is dan ook een beeld van onze geboorte, onze natuurlijke geboorte, onze komst op deze wereld. We worden buiten het leven en buiten het heil geboren! Welnu: als nu die poort, die ons op de brede weg brengt, de natuurlijke geboorte is, dan is de enge poort de wedergeboorte. De wedergeboorte! De Heere Jezus roept mensen die de eerste, natuurlijke geboorte hebben meegemaakt en dus de reis naar de eeuwigheid zijn begonnen, op om de poort van de wedergeboorte door te gaan. Of, zoals Hij het in Lukas zegt: te strijden om daar binnen te mogen gaan. Maar kan dat eigenlijk wel? Kan een mens opgeroepen worden de poort van de wedergeboorte binnen te gaan? Ja hoor, de Heere Jezus doet dat geregeld. Het is de oproep tot bekering. Tegen de nachtdiscipel Nicodemus zegt Hij: Gijlieden moet wederom geboren worden, Joh. 3:7. En Hij zegt er bij: Verwonder u daar niet over! Wedergeboorte is noodzakelijk. En: wedergeboorte is ook nog eens mogelijk! In eigen kracht? Welnee. Maar de Heere Jezus suggereert dan ook niet dat wij iets dergelijks kunnen. Een mens is tot zulke dingen niet in staat. Maar daarom zegt Hij er ook bij: Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan. Wat bedoelt Hij met deze woorden? Wel, heel eenvoudig: Hij wijst ons een weg. Zoals Christen in Bunyans Christenreize Evangelist op zijn weg vond die hem de weg wees naar het lichtje, zie je het licht dan niet? Hij verwees deze tobbende man naar de enge poort. De Heilige Geest is Degene Die de wedergeboorte werkt. Hoor maar: “De Geest is het Die levend maakt”, Joh. 6:63. Hij vernieuwt ons hart en leven ook. Het water, en denk ook aan het doopwater, wijst heen naar de noodzaak, maar ook naar de mogelijkheid van vernieuwing; ook weer door de Heilige Geest. En hoe werkt de Heilige Geest? Door middel van het Woord. Het Woord van God is het zaad der wedergeboorte, zoals we lezen in 1 Petrus 1:23, waar de apostel schrijft: “Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God”. Bunyan tekent Christen in zijn onrust en zorg dan ook met een boek in de hand., de bijbel ja! Toen was de Heilige Geest al in hem bezig. Dat het echt was bleek uit het feit dat hij bij de enge poort terecht kwam; dat is aan de voeten van de Heere; aan de troon van Gods genade; voor de poort van het Koninkrijk Gods. En boven die poort staat geschreven: Klopt, en u zal open gedaan worden. Er kan van alles en nog wat in het leven gebeuren, maar tot een kloppen, bidden en zoeken komt het niet. Dus ook niet tot een ingaan in de poort. Wat is in de beleving dus de enge poort? Dat ik als een zondaar tot de Heere kom om Zijn genade, net als de tollenaar die uitriep: O God, wees mij zondaar genadig! Dan gaat de poort open. Wat ervaar je dan? Gods gunst, Zijn liefde, een woord van moed en troost. Maar daarover een volgende keer meer. Want u begrijpt: er is nog veel meer te zeggen. Zeker ook met het oog op wat de Heere Jezus zegt over die andere poorten! Met een hartelijke groet en tot een volgende keer.

Alle ware berouw en droefenis over onze zonden moet zich klaarlijk vertonen in een nu ook werkelijk zich afkeren van de zonde. Dan is het berouw waar, echt, grondig, als de zonde nu ook wordt gelaten, gelaten uit het rechte beginsel. Daarom spreekt de catechismus van twee zaken: haten en vlieden. Niet slechts nalaten, ook niet slechts vlieden van de zonde, maar eerst haten. De gezindheid tegenover de zonde wordt hierin getekend. Haten is nog sterker dan vlieden. ’t Is de ware reden waarom men ze vliedt. Niet vlieden bijvoorbeeld uit vrees voor de gevolgen, maar omdat men de zonde als zonde in haar walgelijkheid heeft leren kennen, als God onterend.

G. Wisse, De bekering des mensen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen