Vrucht dragen

Rein en onbevlekt, heilig en zonder zonde kwam de eerste mens Adam uit de hand van zijn hemelse Vader voort. Met voortreffelijke gaven en krachten voorzien, was hij ook in staat, alles wat goed, nuttig, nodig en edel is te verrichten. Maar, helaas! hij heeft zijn krachten, zijn wil misbruikt, vrijwillig is hij gevallen en wij met hem en met die val verloren wij alles wat onze stamvader bezeten had en werden in alles het tegengestelde van hetgeen hij tevoren was; doordat hij zich door het eten van de verboden vrucht aan het vonnis des doods schuldig had gemaakt, werden wij onwijs, dwalend, menigerlei begeerlijkheden en wellusten dienende, hatelijk en elkander hatende, werden wij van nature geneigd God en onze naasten te haten, kinderen des duivels en alzo onherstelbaar aan onze zijde verloren, vanwege het oordeel van een heilig en rechtvaardig God. Dit zou het lot van ieder mens geweest zijn, indien God niet van eeuwigheid af gedachten des vredes gehad had en Zijn Zoon had verordineerd tot een Hoofd der gemeente. Deze heeft zich in de eeuwige vrederaad aangeboden om voor die afvalligen Zichzelf over te geven tot de dood, ja de schandelijke en smartelijke kruisdood, Zijn bloed voor hen te doen stromen en de Wet Gods, aan welke gehoorzame volvoering de belofte van het eeuwige leven verbonden was, volkomen in hun plaats te vervullen; maar deze verdiensten van de Zaligmaker moeten dan ook aan die gemeente geschonken en op haar leden toegepast worden. Zo moeten zij dan als ranken in de wijnstok worden ingeënt, anders zullen zij geen vruchten dragen en dit is het werk van de Vader, Die dezulken de Zoon inplant door Zijn Geest, welke hen door Zijn levendmakende kracht bekwaam maakt, om vruchten te dragen, want, zegt Jezus, “niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, Die Mij gezonden heeft hem trekke”. Maar zijn zij in Christus Jezus, dan moet zulks ook blijken uit de vruchten, want alleen zij zijn in Hem, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest, en het moet uit de vruchten blijken, wie de goede ranken van de ware Wijnstok zijn. En die vruchten zullen zij betonen in de liefde tot de naasten. Die liefde nu openbaart zich in blijdschap, lankmoedigheid, matigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en deze liefde des naasten spruit voort uit de liefde tot God in Christus, die de Zijnen eerst heeft liefgehad en Zijn leven voor hen heeft gegeven. Een ieder, die door zodanig een geloof Jezus Christus is ingelijfd, kan niet anders dan zulke goede vruchten voortbrengen, kan het kwade en de zonden niet liefhebben, maar heeft een vermaak in de wet Gods en een haat tegen de zonde die in hem woelt, ja hij verlangt vurig naar al Gods geboden te leven en te wandelen. Ja het is een geloof uit God, hetwelk zich openbaart in de werken en gepaard gaat met ootmoed, schuldbelijdenis en berouw, maar ook met liefde, blijdschap en heiligheid, ja indien het geëist werd, men zijn leven er voor over zou hebben. Maar al is hij ook als een rank met de Wijnstok verenigd, hij draagt nochtans een lichaam der zonden om, en die rank moet gedurig gereinigd worden en iedere dag van zijn onreinheid en verkeerde loten gezuiverd worden, maar dit moet dan ook de strijd des geloofs uitmaken, dit moet de gelovige ziel de ellende doen zien, waarin zij van nature gedompeld lag en opwekken om in de tweede Adam haar gerechtigheid alleen te zoeken; dit moet tot het gebed opwekken, of het de Vader behagen mocht elke dag te reinigen door Zijn Geest en te heiligen door het Woord der waarheid. Zie, lezers, dit zijn enige weinige kenmerken van de ware ranken, welke in de wijnstok vruchtdragen, of van de ware discipelen van Jezus, van wie blijken moet dat zij het in waarheid zijn, doordat zij in Hem blijven. “Blijft in Mij!” zegt Jezus en “Ik in u”. Het is waar, God is het, die door Zijn Geest de gelovigen in Christus inlijft, hen alleen reinigt, opdat zij meer vruchten dragen zouden. Hij is het alleen, die alles in allen werkt, mnnr nochtans zegt Christus tot hen: “Blijft in Mij” en gebruikt dit bevel om in Hem te blijven, dat is, in Zijn liefde en Zijn geboden te bewaren, te doen wat Hem behaagt en na te laten wat Hij verbiedt als een middel om hen op te wekken en aan te sporen tot het dragen van vruchten, maar voegt ook in één adem erbij: “Ik in u” als wil Hij zeggen: zo zal Ik ook in u blijven door Mijn Geest, u versterken en vruchtbaar doen zijn en dan, wanneer Ik in u blijf, zal tevens blijken dat gij in Mij zijt. Maar wie is tot deze dingen bekwaam? Wie kan in Christus blijven en deze vruchten voortbrengen, niemand kan dat uit zichzelf. O, hij ondervindt zo vaak, dat wanneer hij het goede wil doen, het kwade hem bijligt, dat hij een andere wet in zijn leden heeft, welke strijdt tegen de wet zijns gemoeds en hem gevangen neemt onder de wet der zonde. En dit drijft hem uit tot Jezus Christus met ootmoedige schuldbelijdenis en gebed, of Hij in hem het willen en het volbrengen werken wil en zijn geloof vruchtbaar wil doen zijn door Zijn Heilige Geest. Niets schrijven ze dan ook aan zichzelf toe, want zij zijn overtuigd geworden, dat ze uit zichzelf onbekwaam zijn, maar dat al hun bekwaamheid uit God is, dat Christus hun leven is en Hij ook in hen leven moet, als ze Gode welbehagelijk leven zullen en het is alleen ter ere Gods en in nederigheid des harten, als zij met Paulus roemen mogen: “Ik vermag alle dingen, door Christus, Die mij kracht geeft’’. Ja, door Christus alleen, want zonder Hem, Hij heeft het zelf getuigd, kunnen zij niets doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen