Kom, Heere Jezus!

Hartelijk dank voor een vraag over de wederkomst, liever gezegd het gebed om de wederkomst. De Bijbel eindigt met de belofte van de Heere Jezus dat Hij spoedig zal wederkomen. Die belofte wordt gevolgd door het gebed om Zijn komst. Dat gebed wordt uitgesproken door de oude apostel Johannes die verbannen is naar het eiland Patmos en grote en heerlijke dingen heeft gezien. Die heerlijke visioenen van de toekomst voor Gods Kerk en de omstandigheden van de verdrukking en vervolging waarin Christus’ Kerk verkeerde doen Johannes hartstochtelijk roepen om de vervulling van Christus’ belofte. Het bidden om de spoedige komst van de Heere is een werk van de Heilige Geest, waardoor Christus’ bruid gaat verlangen en roepen om de komst van haar Bruidegom: En de Geest en de bruid zeggen: Kom! Het is de Geest van Christus Die de van nature zo aardsgezinde bruidskerk oproept tot en begerig maakt naar de voleinding van alle dingen. In het gebed om de komst van de Heere Jezus bidt de Kerk om de komst van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Die komst houdt de ondergang van al Zijne en mijne vijanden in, of het nu de wereld is, of hij of zij die van de wereld is. Of het nu de duivel is, of hij of zij die ‘des duivels’ is. Of het nu de zonde is, of hij of zij die een dienaar der zonde is. Het gebed om de definitieve en uiteindelijke vervulling van alle heilsbeloften wordt dus geleerd op de school van de Heilige Geest. Het laatste bijbelboek leert ons duidelijk waarom de Kerk dus eigenlijk bidt als zij roept: Kom, Heere Jezus: om de eer van God Drie-enig, de zaligheid van de Kerk en de eeuwige val van alle vijanden. Bidden is niet iets van een natuurlijk mens, we leren bidden door de Geest der genade en der gebeden, zeker het gebed om Jezus’ wederkomst. De omstandigheden spelen een grote rol en bepalen mede de echtheid en de hartstocht van dat gebed, al is ook dat een werk van de Heilige Geest. In het algemeen gesproken leeft het verlangen naar de wederkomst denk ik meer bij de gevangene om des geloofs wille, dan bij hem die in uitwendige voorspoed verkeert. Maar het is en blijft een werk van de Geest. Maar als ik nu denk aan mijn onbekeerde kinderen? Dat weerhoudt mij toch om te vragen om een spoedige komst van de Heere Jezus? Nu komen we bij de vraag die ons is gesteld. Waarvoor overigens dank, want hier wordt iets genoemd wat bij meerderen leeft! De komst van Christus betekent het einde van het heden der genade. Zal ik met het oog op bijvoorbeeld mijn in de wereld levende kinderen maar vragen of Hij Zijn komst als het ware nog even uitstelt? Zijn komst betekent immers hun verlorenheid? De vraagsteller heeft er moeite mee zijn vraag te formuleren, maar ik denk dat ik het zo goed verwoord heb. Het is goed hierover na te denken. Ik moet er ook niet aan denken dat mensen die ik hartelijk liefheb bij de wederkomst in grote wanhoop zullen schreeuwen naar de heuvelen en de bergen. Die gedachte kan ik niet verdragen. Al denk ik dat die emoties en gevoelens die ik nu ken verdwenen zullen zijn als ik straks uit genade aan de rechterhand van Christus mag staan en ik zie mijn kinderen aan de overkant staan! Maar nu, nu kunnen die emoties en gevoelens onverdragelijk zijn. En dat is maar goed ook. Want ik zie het ook om mij heen dat er ten aanzien van de wederkomst en de nimmer eindigende eeuwigheid helemaal geen emotie en bewogenheid is! Dat is vreselijk! Dat bewijst dat er geen zorg is omtrent je eigen ziel, laat staan om die van een ander, al is het je eigen kind! Als dat niet een, twee, drie verandert zal dat eeuwig tegen ons branden, bedenk het! Waar moet maar veel, heel veel om gevraagd worden? Om de komst van de Heere Jezus in het hart! Als er iets is dat spoedig moet gebeuren is het dat wel! Kom Heere Jezus, kom spoedig in mijn hart en leven! Kom toch spoedig in het leven van mijn arme kinderen en kleinkinderen. Er is niemand die u zoekt van nature. O Heilige Geest van Christus, ontferm u onzer en bekeer ons, dat we niet volharden in onze dwaasheid en blindheid en morgen voor eeuwig verloren zullen gaan! Door Woord en Geest ga ik eerlijk worden en voor God belijden dat ik alles hebben wil, behalve God. Dat ik graag een hemel heb, maar dan hier op aarde. Dat mijn hart vol verlangens is, maar naar het tijdelijke, naar de dingen die voorbijgaan en dat ik totaal uit de aarde aards ben! Het gebed om de komst van de Heere Jezus, geleerd door de Geest, wordt voorafgegaan door het gebed om Gods genade in Christus. Daarom is het goed de ernst van de wederkomst en het oordeel te onderkennen. Daarom is het nuttig om mijn verloren bestaan in te leven, zodat ik ga roepen tot de Allerhoogste. Voor mezelf en mijn kinderen. Door het wonderwerk van Woord en Geest gaat de aarde zijn aantrekkingskracht verliezen en de hemel gaat aantrekkingskracht krijgen. Er komt een heimwee naar het door de zonde verloren paradijs. Ik ga verlangen van mijn bestaan verlost te worden en de Heere in waarheid en oprechtheid en zonder zonde te mogen dienen en liefhebben. Want o, wat komt er hier van terecht! Wat een reden krijg ik om me te schamen om mijn wereldsgezindheid, mijn oppervlakkigheid en mijn zonde tegenover een goeddoend God! Het bidden om de komst van Christus is dan niet een bidden om naar de hemel te mogen gaan, maar een gebed dat ik weer aan het doel mag beantwoorden en God Drie-enig door mij, door mij weer aan Zijn eer komt. En ik ga ook leren dat dit alles mogelijk is door het werk en de Persoon van de Heere Jezus. Ik ga Zijn verschijning op de wolken lief krijgen in de weg van het lief krijgen en waarderen van Zijn eerste verschijning, Zijn komst in het vlees. Hij Die te komen staat, kwam reeds op aarde. En dat krijgt betekenis voor mij. Dat geeft mij hoop. Voor mij en voor mijn kinderen. Het doet mij bidden om Zijn werk in de harten van hen die de Heere nog niet kennen. Het gebed dat mijn kind straks zonder verschrikken voor de rechterstoel zal mogen verschijnen is niet alleen het gebed van de predikant namens de gemeente bij de doop van mijn kind, maar wordt mijn persoonlijk gebed. Maar, en daar wil ik dan ook nog op wijzen: ik ga liefde krijgen tot de Heere met allen die Zijn verschijning hebben liefgehad, 2 Tim. 4:8. En daardoor ga ik mijn kinderen niet haten, maar de liefde tot Hem wordt groter dan de liefde voor mijn kinderen. Anders wordt het, ik ga Hem boven alles en iedereen lief krijgen. En die ouders of kinderen lief heeft boven Hem, heeft toch nog niets verstaan van het geheim van goddelijke liefde, persoonlijk ervaren! Daarom gaan we, als het goed is, en tussen haakjes, wat zijn die ogenblikken zeldzaam, toch ons verlangen wel eens uitspreken naar de bruiloftsdag. Maar het gaat altijd gepaard met een gebed om de komst van Gods Koninkrijk in het hart van mijn dierbaren, in het hart van die velen in de wereld die ook sterven moeten en niet kunnen, ja, als de liefde functioneert kan ik ook bidden voor mijn vijanden: kom Heere Jezus in hun hart! Maar voelen onze kinderen het aan vader en moeder dat hun ziel hen heel zwaar op het hart ligt? Zo eindigen we de vragenrubriek weer met een vraag aan mijn kant. Zoek die te beantwoorden! En graag weer tot een volgende vraag!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen