Een onvergetelijk gebeuren

Denk aan Jacob. Wat heeft het hem geraakt toen hij hoorde dat Jozef er niet meer was en toen zijn Benjamin mee moest gaan naar Egypte. Toen kon hij zich niet meer bedwingen en zei: Gij berooft mij van kinderen. Jozef is er niet en Simeon is er niet. Nu zult gij Benjamin wegnemen. Al deze dingen zijn tegen mij (Genesis 42:36). Maar later: welk een blijdschap. Jozef leeft nog. Jacob hoorde dit niet alleen, maar Jozef kwam zelf zijn vader tegemoet. Welk een omhelzing vond er plaats. Nu sprak Jacob: Dat ik nu sterve, nadat ik uw aangezicht gezien heb, dat gij nog leeft (Genesis 46:30). Het gebeuren bleef Jacob bij tot het einde van zijn leven. Zo kunnen er ook bij ons onvergetelijke gebeurtenissen zijn. Onvergetelijk bijzonder, waarin wordt bemerkt de leiding, de besturing door de Heere.

Overlijden ds. Laman
Voor mijzelf blijft leven een gebeuren nu vijftig jaar geleden. Het overlijden van ds. W.F. Laman. Hij was predikant van de Free Christian Reformed Churches of Canada and U.S.A. Hij stond in de gemeente van Hamilton in Ontario. Dinsdag 24 maart 1964 bleek een operatie noodzakelijk. Echter tot een ingreep kon het niet komen daar een kwaadaardige vorm van kanker zich verspreid had en dit werkte snel door. Vrijdag 27 maart ging hij heen. Het was Goede Vrijdag. Als het over die dag ging dan zei ds. Laman: het is de betaaldag van de Kerk. Psalm 85:1 De schuld Uws volks hebt G’uit Uw boek gedaan. Ook ziet Gij geen van hunne zonden aan. Verschillende keren heb ik het hem horen zeggen en van die heilszaak was hij geen vreemdeling.

Zegen
Door de voorzienige leiding mag ik hem kennen vanaf 1944. Woensdag 28 juni 1944 deed hij zijn intrede in de Christelijke Gereformeerde kerk van Rotterdam- West. Hij werd de opvolger van wijlen ds. K. Groen. Die stierf onverwacht na de morgendienst in Ameide medio november 1943. Door Zijn leiding heeft de Heere mij als jongen van veertien jaar na de begrafenisdienst van ds. Groen, die geleid werd door ds. Riekelt, gebracht in de Colonia kerk. Door verschillende predikanten heeft de Heere willen zegenen. Het gehoorde gaf steeds gebed om het te kennen. De Heere deed het. In Zijn ontferming en goedheid gaf de Heere Woordvrucht. Niet beseffend dat dit niet alleen nodig was voor mijn leven, maar ook voor het ambtelijke leven dat wachtte. Voor beide heeft de Heere bijzonder ds. Laman willen gebruiken. De periode van 1944- 1953 in de kerk van Rotterdam mag nog nawerken. Ds. Laman heeft mij 6 nov. 1953 mogen bevestigen in de gemeente van Urk. Wat voor ’53 voor mij leefde, werd vanaf toen ook begeerd voor het ambtelijke leven. Eén ding heb ik van de HEERE begeerd, dat zal ik zoeken: dat ik al de dagen mijn levens mocht wonen in het huis des HEEREN, om de lieflijkheid des HEEREN te aanschouwen en te onderzoeken in Zijn tempel (Psalm 27:4). Dat was de intredetekst 6 november 1953. Maandagavond 16 april 1956 nam ds. Laman afscheid van de gemeente van Rotterdam- West.

Naar Hamilton
Een heel gebeuren. Hamilton in Canada riep. Maar de Heere zou vergezellen. In de week voor Pasen 1964 werd de toestand van ds. Laman zeer kritiek met het gevolg dat de Heere hem wegnam. Door een ouderling uit Dordrecht, want naar de gemeente van Dordrecht- centrum hoopte ds. Laman heen te gaan, werd ik steeds op de hoogte gehouden hoe de toestand van ds. Laman was. Goede Vrijdagmiddag zei ik: had ik arendsvleugelen. De Goede Vrijdagdienst in Dordrecht, die door mij werd geleid vanaf 6 uur, was ontroerend. De verzen 3 en 5 van Psalm 42 hebben de gemeente van Dordrecht en mezelf veel gedaan. Met overtuiging van de trouwe zorg van de Heere in de toekomst werd tijdens de zegenbede de gemeente aan de Opperherder overgegeven. Het gebeuren met ds. Laman liet me niet los. De gedachten waren in Hamilton en zelfs meer dan dat. Zaterdagmorgen werd ik gevraagd om namens de gemeenten Middelharnis, Rotterdam- West en Dordrecht naar de begrafenis te gaan. Wonderlijk. Gegeven door de Heere. Maar nu de werkelijkheid. De vereiste papieren had ik niet. Zelfs geen paspoort en dat is een eerste vereiste. Gebed was er. Want zaterdag waren alle ambtelijke kantoren gesloten. De ambtenaar van de 5 burgerlijke stand te Barendrecht met wie ik telefonisch contact had, was bereid mij te helpen. Maar hij kon vanzelf geen zekerheid geven daar het zelfs zaterdag voor Pasen was. Maar ik volgde de positieve inzet van de ambtenaar. Kinderlijk vertrouwend vind ik nog twee geldende pasfoto’s. In het gemeentehuis werd het formulier voor het provinciehuis in Den Haag ingevuld. Maar zal een ambtenaar van dat huis thuis zijn en kunnen helpen? Het antwoord op het stille gebed maakte stil. Om half vijf werden de ambtenaar van Barendrecht en mijn persoon in Den Haag verwacht. Tegen vijven was de weg naar Canada open. Maar nu een ticket voor maandag? Ook daarin werd voorzien. In wat gezegd werd door de receptioniste heb ik de besturing van de Heere gezien. Laat uw kerkenraad een kort schrijven opstellen. Ondertekend door het moderamen en de tekst vanzelf in het Engels. Nu wist de kerkenraad van Barendrecht hoe de verhouding tussen ds. Laman en mij was. Spontaan werd gezegd: Dominee ga naar Canada en blijf de zondag na Pasen over om de diensten te leiden. Na de avonddienst sprak ouderling A. van Gelder een woord namens kerkenraad en gemeente. Treffend. Zo ook de gemeentezang. Psalm 121:3 en 4. Aangrijpend en gelovend!

In Hamilton
Bij de begrafenisdienst mocht ik betrokken zijn. Dit was dinsdag 31 maart. Zondag 5 april stond ik met gemengde gevoelens op de kansel te Hamilton. Het Woord van de Heere mocht spreken. ’s Middags werden er vijf kinderen gedoopt. ’s Avonds was er contact met verschillende emigranten. Het was goed. Soli Deo Gloria. De Heere gaf de vervulling van de wens om arendsvleugelen te hebben, maar met het Woord. Gedenkt uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandel. Hebr. 13:7. Matthew Henry schrijft: Gedenkt hen. Hun prediking, hun gebed, hun bijzondere raad, hun voorbeeld. Volgt hun geloof na. Weest standvastig in het belijden van het geloof dat zij u gepredikt hebben en tracht de genade des geloofs te verkrijgen waarin zij leefden en stierven. Aanschouwende de uitkomst hunner wandel. Hoe spoedig, hoe vertroostend, hoe gelukkig zij hun loop voleindigden.

Rijke opdracht
Mede- ambtsbroeders, wij hebben bijzonder een hele inhoudvolle maar ook rijke opdracht. In de zinkende uitzichtloze wereld zegt de Heere: uw ogen zullen uw leraars zien en uw oren zullen horen het woord Desgenen, Die achter u is, zeggende: Dit is de weg, wandelt in denzelven; als gij zoudt afwjken ter rechter- of ter linkerhand. Jes. 30: 20 en 21. De kanttekening wijst op zeer veel. Uw ogen zullen geduriglijk zien, dat is steeds bij u hebben met lust en vreugde dezelve aanschouwende en met ijver hun predikatiën aanhorende. Jes. 30:21a. God zal u als nagaan, u voeren en leiden met Zijn Woord en Geest gelijk een pedagoog of leermeester zijn discipelen voor zich gaan laat om te beter op hen te passen. Jes. 30:21b Alsof Hij zeide: Zo haast als gij van de rechte weg zoudt aftreden, zo zal u de Heere met de staf van Zijn Woord wederom op de rechte weg brengen. Zie Psalm 23. Welk een pastorale bewogenheid. Is ook aller gebed ook zo voor en in de gemeente bezig te zijn? Het is hard en hard nodig! Met wat Paulus schrijft: de liefde van Christus dringt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen