Latzel (2)

Er waren ook anderen, die aangaven wel mee te willen naar Bremen, de stad, waar Latzel woont. Dat was geen enkel bezwaar en dus togen we uiteindelijk op vrijdag 8 mei naar Bremen. In mijn gezelschap bevonden zich enkele broeders uit het Zuiden (H.Bor uit Poederoyen, M. Kwakkel uit Waarder (HHK) en M. Timmermans uit Veen (GG). Met mij gingen vanuit het Noorden: Ds. IJ. R. Bijl (Wouterswoude, HHK) en zijn zuster, met br. Turkstra uit Damwoude. De heer Timmermans en Ds. Bijl als vertegenwoordigers van de stichting: “Vrienden van Heildelberg”. We troffen elkaar bij de kerk van Ds. Latzel. Het is een oude kerk in de binnenstad, vlak bij de Dom en het Raadhuis. Om twee uur werden we hartelijk ontvangen in de kamer van de dominee nabij het kerkgebouw. Eerst gaf hij ons een rondleiding door de kerk. Een oude kerk, met dito interieur en mooie gebrandschilderde ramen. Maar Latzel vertelde ons dat hij toch niet zo gelukkig was met deze ramen. Hij was tegen elke vorm van mensverheerlijking en hij zag daar toch iets van in het sierlijke glas. Dat viel op. De gemeentezaal zag er proper en vlak uit; toen hij aantrad, waren er veel afbeeldingen te zien van allerlei mensen. Maar hij had de zaal gerenoveerd en alle ornamenten “raus geschickt”. Voor bezoekers van Bremen is deze kerk (Martinikerk) overigens de moeite waard om te bezichtigen. Toen kwam de eigenlijke ontmoeting. Hij vertelde vele duizenden mails gekregen te hebben na de reuring die ontstond naar aanleiding van zijn bekend geworden preek over Gideon. De ook onder ons bekende Ds. Georg Huntemann stond voor hem in deze gemeente. Op zich al wonderlijk dat juist onze mail zijn aandacht had getrokken. Hij had ook direct geantwoord (“lieber Bruder Roos”; echt een Duitse aanspraak). Inderdaad, ontelbaar veel brieven en steunbetuigingen (8000). Dat had de man wel nodig: de Bremer kerk nam fanatiek afstand van hem en zelfs het parlement van de deelstaat koesterde het voornemen hem vanwege zijn preek te vervolgen. Wie, zoals ons gezin in het verleden, de vakantie doorbrengt bij onze oosterburen, zal het interesseren hoe de kerk in Duitsland erbij staat. De doorsnee preken daar komen niet veel verder dan wat algemene humanistisch getinte uitspraken. Het bleek bij Latzel heel anders te zijn. Dat kwam op verschillende punten helder uit. Een opluchting voor ons, want je wist natuurlijk niet hoe de totale opstelling van hem zou zijn. Maar dat viel niet tegen. Hoofdpunt was zijn stellingname tegen de gedachte dat Moslims en Boeddhisten en christenen allemaal dezelfde God aanbidden. Ook in Nederland wint deze gedachte steeds meer veld. Hij gaf dat op zijn manier weer. Ik zeg: op zijn manier. Want, waarom heeft nu alles zoveel stof doen opwaaien? Dat zit ‘m in de stijl van de man. Ieder mens heeft zijn specifi ekeeigenschappen. Hij dus ook. Hij wekte onmiddellijk de indruk een man uit één stuk te zijn. Hij spreekt vurig en gedreven, krachtig en duidelijk. Dat gaf bij alle bezoekers een sterke overname en het wekte ook echt een gevoel van verbondenheid. Hij is daarbij erg radicaal. Daarin ligt naar onze overtuiging zijn kracht. Critici hebben in het RD opgemerkt dat de kansel een gevaarlijke plaats is: pas op wat je daar zegt. Dat klopt wel, maar niet zozeer bij Latzel. Natuurlijk ook niet bij Luther (aan wie hij sterk doet denken) en bij Johannes de Doper en Elia en Kohlbrugge en vele anderen. Radicaal. Sterke uitdrukkingen en strenge taal. Hij zegt dingen die wij ook allemaal zouden kunnen zeggen, maar bij ons gebeurt er niets. In Bremen echter viel er een bom; juist door zijn wijze van uitdrukken. Hij is als een kraan die je opendraait waaruit een volle krachtige stroom voortkomt. Die stroom is verfrissend en tegelijk ook uitzonderlijk fel! Hij is als een schutter die je wel moet raken. Ten goede of ten kwade. Ziet u dit niet als mensverheerlijking. Het wil slechts een beschrijving zijn van een dienaar van God. Zo behoren wij allen te zijn, al heeft ieder weer zijn eigen eigenschappen. We hebben hem de nodige vragen gesteld. Daardoor kwam hij ook, zonder het te weten, steeds meer en dichter naar ons toe. Of hij bekend was met de Heidelbergse Catechismus? Zeker was hij dat. Hij gaf aan dat hij zich daarmee zeer verbonden voelde. Dat bleek bij verschillende onderdelen. Voor Duitse begrippen is dat een unicum. Het Borgwerk van Christus was voor hem de centrale gedachte. En de Schrift staat fi er overeind: de Bijbel is Gods Woord, ook als het gaat over schepping en ethiek (homoseksualiteit). Het resulteerde bij ons in het plan om hem naar Nederland te halen, zodat meerderen kennis zouden kunnen nemen van zijn optreden. Maar waarom, zult u vragen? Omdat ook onder ons een steen in de vijver moet vallen. Omdat we wakker moeten worden. Het ganse Hollandse landschap zit en is stil. En ook omdat dit in een buurland gebeurt. Er is veel belangstelling voor Oost Europa. Vanwege verdrukking in het verleden. Maar Bremen zegt ons dat er in het vrije Westen verdrukking voor de deur staat en dat men God en Zijn Woord de mond wil snoeren. De zaak is hoogst actueel. Er zijn voor een optreden in ons land hindernissen, zoals de taal. Dat vraagt beraad. Als het er van gaat komen, wordt zijn optreden aangekondigd in het RD. Want wat in Bremen gebeurde, gaan we in Nederland ook steeds meer tegenkomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen