De verberging van Gods aangezicht (2)

Indien ergens, dan is het wel hier, dat we de Bijbelwoorden pas leren verstaan in hun samenhang met het verband, de context. Bij vers 45 lijkt een nieuw deel van Jesaja’s profetie te beginnen, maar dat is niet zo. Om vers 45 te begrijpen moeten we bij vers 44 beginnen. Een vers dat overigens ook weer deel uitmaakt van een groter geheel. Waar gaat het over in Jesaja 45?

De Heere laat prediken dat aan de ballingschap een einde zal komen. Hij zal aan Zijn belofte van wederkeer gedenken en al wat uit Zijn mond gaat is vast en onverbroken. Het volk kon zichzelf natuurlijk niet uit de ballingschap bevrijden. Een mens kan zich in de grootste narigheid werken, maar er niet uit komen. De gevallen mens kan zichzelf niet meer oprichten. Daar is de almachtige hand van de Heere voor nodig. En over die almachtige en tegelijk ook genadige hand des Heeren gaat het in Jesaja 45 als Hij zegt dat Hij koning Kores zal gaan gebruiken om de door eigen schuld gesloten poorten voor Israel te openen en het volk weer terug te brengen in hun land. Niet Kores zal het doen, maar de Heere Die Kores bij de hand zal nemen om dit wonderwerk te doen.

Op deze manier zal de macht en heerlijkheid van Israels God van de opgang der zon tot aan haar ondergang (vers 6) bekend worden. Daar doet Hij het voor, opdat Zijn Naam alom bekend en geprezen zou worden en velen Israels God zouden erkennen als de ene, ware God. Ja, ook vele heidenen zouden tot die erkenning komen! Ook, vers 14, bijvoorbeeld uit Egypte en Ethiopie zullen mensen tegenover Israel erkennen dat alleen hun God de ware en levende God is! Wat een wonder! Hoe laat de Heere hierin zien dat Hij de macht heeft over het mensenhart, overtuigend en zaligmakend.

Als de profeet Jesaja dit mag verkondigen roept hij verwonderd uit: Voorwaar, Gij zijt een God, Die Zich verborgen houdt, de God van Israel, de Heiland! De profeet verheerlijkt met deze woorden de God van Israel, ook zijn God! Hij belijdt met zoveel heerlijke woorden dat de Heere in dit wonderlijke werk der verlossing, waarbij ook vele heidenen zullen erkennen dat de Heere God is, een Heiland, een reddende God is, een God Die Zich “verborgen houdt”.

De profeet belijdt hiermee dat de Heere bij het doen van deze grote dingen nog verborgen houdt welke grotere dingen Hij nog zal doen. Ja dat de heerlijke gebeurtenissen van Israels verlossing uit ballingschap, met de daarmee gepaard gaande aanbidding van Israels God door de heidenen, een nog heerlijker geheim verborgen houdt. God zal grotere dingen doen! Want God is de God des heils! Heeft Hij al niet tegen Abram bij diens roeping uit het heidendom gezegd dat in hem “alle geslachten des aardrijks” gezegend zouden worden? God zal in de volheid des tijds komen en Zijn Zoon zenden naar de wereld. In Hem en in Hem alleen zullen joden en heidenen verlossing ontvangen! Wat Hij nog verborgen houdt, wat bij de gebeurtenissen bij Israels verlossing uit Babel nog verborgen is, zal op Zijn tijd heerlijk geopenbaard worden: de verlossing in Christus Jezus, de Heiland, de Zaligmaker der wereld!

Waar het om gaat is dat God niet gekend kan worden buiten Zijn openbaring om. Wij kennen Hem voor zover het Hem behaagt Zich te openbaren. Zijn wegen zijn verborgen voor een mens totdat Hij ons de ogen opent. En God is niet alleen machtig Zijn heil te openbaren aan het mensenhart, maar ook zeer gewillig. Lees maar verder het kostelijke Jesaja 45. Neem vers 19: “Ik heb niet in het verborgene gesproken, in een donkere plaats der aarde; Ik heb tot het zaad van Jakob niet gezegd: Zoekt Mij tevergeefs; Ik ben de HEERE, Die gerechtigheid spreekt, Die rechtmatige dingen verkondigt”. En wat te denken van die onbegrijpelijke, heerlijke oproep, die ook vandaag nog klinken mag en ook tot ons komt: “Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer”, vers 22.

O, verbergen wij ons toch niet langer voor Hem, als we nog nooit uit onze schuilhoeken tevoorschijn kwamen. De mens verbergt zich voor de Heere en zegt: Wijk van mij, aan de kennis Uwer wegen heb ik geen lust. Want al is het waar dat de verlossing van Boven moet komen, ook Jesaja 45 biedt mij geen enkele verontschuldiging om maar te blijven die ik ben. Kennen we ons eigen hart in zijn natuurlijke afkerigheid? Dienen ook wij nog de afgoden in plaats van de levende God? Voelen we ons in Babel nog thuis en storen we ons niet aan de oproep om terug te keren? Tot de Joden in ballingschap kwam de oproep in de naam des HEEREN: Wie is onder ulieden van al Zijn volk? De HEERE, zijn God zij met hem en hij trekke op! Zie 2 Kronieken 36 en Ezra 1.

En waar brengt het mij als ik door genade mag delen in het verlossingswerk van Christus Jezus? Tot aanbidding en verwondering, zoals Jesaja 45 besluit: “Men zal van Mij zeggen: Gewisselijk, in de HEERE zijn gerechtigheden en sterkte; tot Hem zal men komen; maar zij zullen beschaamd worden, allen die tegen Hem ontstoken zijn. Maar in de HEERE zullen gerechtvaardigd worden en zich beroemen het ganse zaad Israels”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen