De geestelijke wapenrusting (15)

Verborgen wapen
Zes onderdelen van de geestelijke wapenrusting heeft Paulus ons in Efeze 6: 14- 17 getekend. Het lijkt alsof het gedeelte over de geestelijke wapenrusting daarmee ten einde is. Toch is dat niet zo.
Want de apostel noemt in het volgende vers nóg een wapen: het gebed. Dat is het ‘verborgen wapen’ van een christen in de geestelijke strijd (Fergusson).

Tegelijk brengt Paulus het gebed ook nog om een andere reden ter sprake. Het gebed is namelijk ook ‘een middel om alle voornoemde onderdelen van de geestelijke wapenrusting van God te verkrijgen’ (Fergusson). Als iemand de gordel van de oprechtheid of de schoenen van de bereidheid of de helm van de zaligheid mist… laat hem of haar deze zaken biddend van God begeren!

Als James Fergusson over Efeze 6: 18 gaat schrijven, ziet hij er aanleiding in om een ‘kleine theologie van het gebed’ te geven.

Praktijk van het gebed
Nu is er in de loop der eeuwen over het gebed veel geschreven. Ik noem maar enkele hoogtepunten: De verhandelingen over het ‘Onze Vader’ door Tertullianus en Cyprianus. De hoofdstukken over het gebed in Calvijns Institutie. Het kostbare boekje ‘Gebedsgestalten’ van ds. F. Bakker. Van de kant van de Schotten is één van de meest onderwijzende boekjes over dit onderwerp dat van John Brown of Wamphray. Deze John Brown vluchtte tijdens de vervolgingen vanuit Schotland naar Rotterdam; sloot zich daar aan bij de Schotse vluchtelingengemeente en diende vele jaren lang als prediker met de pen. Zijn boekje over het gebed is verschenen onder de titel ‘A Pious and Elaborate Treatise concerning Prayer’. Later verscheen het in Nederlandse vertaling onder de titel ‘De toegang tot Gods genadetroon’. En enkele tientallen jaren geleden kwam het nog eens - in heel beperkte oplage - uit onder de titel ‘Praktijk van het gebed’. Aanbevolen!

Bijbelse kenmerken
We keren terug naar Fergusson. Als hij over Efeze 6: 18 schrijft, noemt hij eerst vijf Bijbelse kenmerken van het gebed:
(1) In het ware gebed stort de bidder zijn hart uit voor God (Psalm 62: 9).
(2) Het ware gebed kenmerkt zich door het feit dat de bidder vraagt om datgene wat in overeenstemming is met Gods wil (1 Johannes 5: 14).
(3) Het ware gebed vindt plaats in Christus’ Naam (Johannes 16: 23).
(4) Het ware gebed kent de belijdenis van eigen zonden (Psalm 32: 5-6).
(5) Het ware gebed kent de dankzegging voor Gods onverdiende gaven (Filippensen 4: 6).

Bidden in Christus’ Naam
Vooral het derde punt vraagt om uitwerking. Fergusson geeft die toelichting niet. Maar John Brown geeft in zijn eerder genoemde boekje uitvoerig aan, wat het betekent om in Christus’ Naam te bidden. Het is bepaald niet hetzelfde als het even uitspreken van een zinsnede. Ik laat Brown even aan het woord: ‘Dat wij dus geheel van onszelf afgetrokken, en ons gehele gewicht op Christus en Zijn verdiensten gelegd hebbend, en daar berustend, het geloof oefenen ten aanzien van de bijzonderheid die we begeren; en zo onszelf en onze gebeden geheel op Christus verlaten, ze in Zijn hand stellende, vertrouwende op Hem Die een getrouw Hogepriester, en Die omtrent al de belangen van Zijn volk zeer teerhartig is, wachtend in hoop en vertrouwen op een goed antwoord op Gods eigen tijd, alleen in en door Christus Jezus.
Zo zien wij dat bidden in Christus’ Naam iets heel anders is dan alleen maar Zijn Naam te noemen in het gebed en te zeggen: Heere, schenk ons dit of dat om Christus’ wil’.
Ontdekkend schrijft John Brown daarna ook over het feit dat Gods kinderen zo heel vaak deze gebedshouding missen. We mogen onszelf de vraag wel stellen, hoe ons gebed is. Zou het kunnen dat deze woorden van Brown iets van onze gebedsarmoede blootleggen?

Te allen tijde
Na zijn algemene opmerkingen bespreekt Fergusson Efeze 6: 18. In die tekst liggen verschillende praktische aanwijzingen opgesloten voor het gebed.

De eerste aanwijzing is dat we ‘te allen tijde’ moeten bidden. Dat betekent niet, dat we niets anders mogen of moeten doen dan bidden. We hebben ook andere plichten en verantwoordelijkheden. Maar wel wil dit woord zeggen, dat we vaak en regelmatig zullen bidden. Ook betekent het dat we wanneer we gelegenheid hebben om te bidden, die gelegenheid zullen benutten. En in de derde plaats wil het ook zeggen, dat we ons hart in zo’n geestelijke gesteldheid moeten proberen te houden, dat we nog kunnen bidden.
Er ligt nog een tweede aanwijzing in de tekst. Dat is dat we alle soorten van gebeden hebben te gebruiken. De apostel noemt er twee in onze tekst: ‘bidding en smeking’.
Het eerste woord (‘bidding’) betekent volgens Fergusson dat we biddend van de Heere vragen om al het goede dat ons ontbreekt.
Het tweede woord (‘smeking’) betekent volgens hem vooral het afbidden van allerlei kwaad of oordeel, dat we voelen of waarvoor we vrezen.

De volgende keer hopen we verder te gaan luisteren naar wat Fergusson over het gebed schrijft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen