Heeft God echt verdriet?

Veel mensen denken dat God geen verdriet kan hebben. Ze zien Hem als een onbewogen Wezen, altijd Dezelfde, onaangedaan en onverstoorbaar. En als er in de Bijbel gezegd wordt dat God verdriet heeft, dan wordt dat uitgelegd als een antropomorfisme. Dat Griekse woord bestaat uit twee woorden, antropos (mens) en morfe (vorm). God spreekt in de Bijbel over Zichzelf alsof Hij een mens is. Hij heeft niet echt ogen of handen, maar Hij zegt dat om Zichzelf voor ons begrijpelijk te maken. God spreekt mensvormig over Zichzelf. En dat is volgens sommigen ook zo als Hij zegt dat Hij verdriet heeft of dat Hij boos is. Maar de vraag is of dat wel zo is.

In eerste instantie lijkt het erop dat Jozef wraak gaat nemen op zijn broers. Hij beschuldigt ze en zet ze in de gevangenis. En dan komen bij de broers de herinneringen boven. Dat hebben ze Jozef jaren geleden ook aangedaan. Maar toen hebben ze niet naar hem geluisterd. Net zomin als deze onderkoning nu naar hen luistert. En Ruben verwoordt wat ze allemaal voelen: ‘…en ook zijn bloed, ziet het wordt gezocht!’

Jozef hoort hun gesprek aan. In vers 23 lezen we dat hij een tolk gebruikt om de indruk te wekken dat hij geen Hebreeuws kan verstaan en spreken. Maar Jozef verstaat alles, woord voor woord. Hij hoort wat er in hun hart leeft. En hij ziet hun gebogen hoofden en hun wanhopige gezichten.

En dan keert hij zich om en gaat naar een andere kamer. Hij kan zijn ontroering niet bedwingen en laat in de eenzaamheid zijn tranen de vrije loop. De woorden van Ruben herinneren hem aan de jaren van ellende die hij heeft moeten doormaken. Maar ik denk dat hij vooral ontroerd is omdat hij hier heel andere broers voor zich ziet staan. Zo kende hij hen niet. Het waren altijd ruwe en ongevoelige mannen. Maar hier komen ze tot verandering.

Om zijn emotie te kunnen duiden, moeten we bedenken welke Jozef we hier zien staan. Het is de Jozef die zojuist gezegd heeft: ‘Ik vrees God’. Zijn gedrag en emotie van dit moment weerspiegelen de vreze des Heeren. Hij straalt hier iets van God Zelf uit. Als kind van God lijkt Jozef op Zijn hemelse Vader. En van deze Vader lezen we meerdere keren in de Bijbel dat Hij emoties heeft. Soms lezen we dat Hij verdriet heeft, zoals in Genesis 6:6. Hij zag hoe erg de mens zondigde, en ‘het smartte Hem aan Zijn hart’. Ergens anders lezen we dat Hij boos is op Israël: ‘Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft het geslagen’(Jesaja 5:25). Maar in Zefanja 3:17 lezen we dat Hij ook blij is: ‘De HEERE uw God, is in het midden van u; Hij zal over u vrolijk zijn met blijdschap, Hij zal Zich over u verheugen met gejuich.’ En dat zijn geen antropomorfismen, zoals wel beweerd wordt. Natuurlijk wordt er soms wel mensvormig over God gesproken, zoals bijvoorbeeld over Zijn handen, voeten, ogen enzovoorts. God is een Geest en heeft geen lichaam.

Maar met Gods ‘emoties’ ligt dat anders. Het houdt immers heel wat in als je zegt dat het verdriet of de toorn van God mensvormig is. Dan zeg je eigenlijk dat God wel beweert dat Hij verdrietig is, maar dat is alleen bij wijze van spreken. En Hij zegt wel dat Hij toornig is, maar in het echt is Hij dat niet. Daar hoef je dus geen rekening mee te houden. En dan doen we tekort aan Wie God is. Vanuit de Bijbel leren we God niet kennen als een koude ijsklomp, Die alles onaangedaan en onverstoorbaar aanschouwt. Nee, Hij is een bewogen God, Die op allerlei manieren reageert op Zijn schepselen.

Laten we de toorn van God niet bagatelliseren. Dat zou een vreselijke vergissing zijn. Zijn brandende toorn over zondaren is een ontzettende realiteit! Maar laten we ook Zijn bewogenheid met zondaren niet wegredeneren! Hij heeft echt verdriet als Hij mensen ziet zondigen. En Hij is ook wezenlijk verheugd als zij hun zonden belijden voor Hem en de toevlucht nemen tot Hem.

God is de levende God. Hij is niet net als een geprogrammeerde computer of een bevroren ijsklomp. Nee, Hij is de bewogen Heere Die een levende omgang met zondaren heeft. Dat heeft Hij vooral bewezen toen Hij Zijn Zoon naar deze wereld zond. En wie Hem gezien heeft, die heeft de Vader gezien (Johannes 14:9). Van de Zoon lezen we meerdere keren dat Hij geweend heeft. Bijvoorbeeld toen Hij bij het graf van Lazarus stond. Of toen Hij het ongelovige Jeruzalem aanschouwde. Zijn verhouding tot mensen is door en door persoonlijk.

www.bewaarhetpand.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen