De Schoolkwestie - pagina 4

letten; met don sterken arm van den Staat zelfs in het heiligdom van het huiselijk leven dringen, OIÏI scheiding te maken tnsschen de moeder en haar kind, en dat alles kronen door het kunstig stelsel, dat ze hebben uitgedacht, om den tienden penning van hun tegenstanders te heffen ter wapening van de legermacht, waarmeê ze bun opzet willen doorvoeren. Hoe op en top clericaal, archi-clericaal in merg en boen, zouden de Franschen zeggen, deze geestelijke leidslieden zonder tonsuur zijn, bleek wel nooit sterker dan in het rechtsomkeert, dat op het eind des vorigen jaars in hun gelederen gecommandeerd is. Nog heugt het een ieder, hoe de organen die het woord dezer partij spreken, er lust in hadden ons een »kudde schapen," »gedweë napraters," »mechanieke automaten" te schelden, als we in den engen hoek, waarin ze ons hebbeii teruggedrongen, een evolutie die op dertig graden berekend was, op twintig graden inkrompen. Dan heette het: Zeg dezen lieden, dat ze heden zwart en morgen wit steunen, en beide malen zijt ge vooruit van de stipte nakoming uwer dagorders zeker. We hebben ons dat laten gezeggen. Als het onzen Liberalisten niet genoeg is, dank zij het kunstig raderwerk dat ze in de Staatsmachine plaatsen, om heer en meester in ons land te spelen, en den euvelen moed nog daarbij voegen, om dat deel der natie, welks geestesrechten ze schonden, te honen en te smaden in hun verdrukking, dan gunt men hun, wien dit gevalt, zoo onedel tijdverdrijf, laat ze geworden, appelleerend op een toekomst, die zij het ook spade, zulk een misbruik van overmacht oordeelen zal. Maar dit staat vast. Als ooit op eenige partij de benaming van een »kudde schapen'' toepasselijk was, dan thans op de Liberale party na haar rechtsomkeert in de Schoolquaestie. De heer Kerdijk, die als vleugel-adjudant nog kortelings naar alle hoeken der linie snelde om het veranderde commando over te brengen, kan zelfs in zijn tijdschrift zeker gevoel van verbazing niet onderdrukken over de ongelooflijke volgzaamheid, waarmeê dat rechtsomkeert tot stand kwam. Wat men nu beoogt, beval on verkreeg, hij kan het zelf niet verzwijgen, wekte nog kort geleden bij het enkele hooren den felsten weêrzin in alle rangen van het Liberalistisch legioen. De overijlde en onvoorzichtige heer Moens, eertijds modern predikant, die het eerst in 's Lands Raadzaal dat mot d' ordre noemen dorest, ontving van links en rechts duchtige terechtwijzing, werd van alle kanten op de vingers getikt en maar al te gevoelig herinnerd aan de orthodoxe formule der Liberalistische dogmatiek. Orthodox heette opzichtens onze schoolwet destijds in liberale kringen het Pilatuswoord: Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven. Aan het hout, waaraan men in 1857 de Christelijke opvoeding onzer natie gekruisigd had, mocht gestooten noch geraakt worden. Het was, en zóó zou het blijven. Die wet van '57 was het puik van alle legislatieve producten, die sinds jaren in den tuin van onze hooge Staatscolleges geteeld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen