Tweeërlei physiognomie of de verhouding tusschen de christelijke gereformeerden en de doleerende gereformeerden - pagina 20

21 Ia nr. 123 schreef D r . Kuyper : „Met het groote doel, waarop we afgaan, t. w. de h e r e e n i g i n g van a l l e G e r e f o r m e e r d e n , voor oogen, moesten we ons uiteraard van meet af de vraag stellen: is de bestaande Chr. Geref. kerk van dien aard, dat we, bij mogelijke gebeurtenissen op Nederlandsen Hervormd terrein, een veilig onderkomen in haar gemeenten vinden kunnen? "Velerlei toch is mogelijk. Het is denkbaar, dat door geleidelijke ontbinding de Gereformeerden meest gemeentesgewijze uit het kerkverband met moderne en nietmoderne anti-gereformeerden loskomen. Het is evenzeer denkbaar, dat zich naast de Chr. Geref. kerk nog een tweede soortgelijke kerk vormt, die eerst van lieverlee zich met haar wederhelft tot één geheel versmelten laat. Maar het geval is ook alleszins denkbaar, dat noch het ééne noch het andere geschiedt, en dat de enkele personen of groepjes van personen door gebrek aan verband, zich geen anderen uitweg geopend zien, dan om elk voor hun hoofd in het verband der Chr. Geref. kerk in te gaan."

Maar

waarom, vraagt misschien deze of gene, werd dan toch op

dit laatste, het overgaan der gereformeerden tot de Chr. Geref. kerk, niet

aangedrongen, indien het dan toch om hereeniging te doen

was. De H e r a u t , nr. 129, geeft daarop het antwoord: „We hebben nu eenmaal onze eigene voorstelling én over den actueelen toestand én over den gang dien de zaken ten onzent, indien het naar wensch gaat, nemen zullen. En in die voorstelling is nu eenmaal onveranderlijk de vaste overtuiging, dat de gemeenten als zoodanig officieel in haar kerkeraden weer op de basis der drie formulieren van èenigheid zullen schuiven; dat hierdoor vanzelf de binten en stutten en steigers en stellages van synodaal maaksel weg en uit elkaar zullen vallen; en dat alsdan tijdelijk tweeërlei gemeenten, beiden met de drie formulieren tot grondslag, in sommige plaatsen naast elkaar zullen bestaan ; maar om niet lang daarna, over en weer, de overtuiging te wekken en tot kracht te doen komen,dat in éénzelfde localiteit slechts ééne gemeente van Christus, naar eisch der gereformeerde beginselen bestaan kan of mag. Hoe zich dit nu schikken en regelen zal, is een quaestie van later zorg. Genoeg, zoo men slechts twee dingen zeker weet, en wel 1. dat ons standpunt ons de massale uitleiding der gereformeerde personen naar de Chr. Geref. kerk verbiedt; en 2. dat alle reformatie daarmee een aanvang moet nemen, dat de gemeenten zich weer kloek en bezonnen op de. basis der drie formulieren plaatsen, en . . . . . . den dienst der sleutelen herstellen met de uitoefening van tucht over leer en leven."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen