Reformeeren, niet separeeren - pagina 43

41 men niet „zoo maar in eens" den loop der historie verandert. Dat was ook zoo, voert gij me tegen ; maar het is al zoolang op dien weg geprobeerd, en nu heeft men in Amsterdam methode één voor dood verklaard en den reglementairen weg als onbegaanbaar verklaard voor een Gereformeerd mensch ! Dat versta ik. Ik wou U evenwel doen opmerken, dat door wie dit ook mag beweerd door Amsterdam niet. Daar hebben de doleerenden, zoolang zij konden, den reglementairen weg bewandeld, en daarmee het recht om dien weg strengelijk af te keuren verbeurd. Met de uitvlucht, dat niet de doleerenden, maar de „geschorsten" dat hebben gedaan, is men niet geholpen. Principieel staat men daarom te Voorthuizen en Reitsum veel zuiverder dan te Amsterdam. Te Amsterdam was het te doen om „wiskunstige" zekerheid, dat „er geene hoop op verbetering" meer was in de tot '86 gevolgde wijze van reformatie. Men meent die zekerheid verkregen te hebben en sinds kreeg men de gewichtige zwenking onder de Gereformeerden. Mannen, die jaren lang het heil der Kerke gezocht hadden in Evangelisatie in verbasterde Kerken, keerden op hun p a d ; mannen, die volgens methode één Sions welstand zochten, liepen op de lijn der separatie over. Op 't Congres liep een enkele in de fuik ; anderen, door vrees voor afzetting gedreven, gingen het kerkverband verbreken; eerst nog in de meening, dat de goederen hun zouden worden toegewezen; straks klagende, omdat het niet zoo uitkwam. De forsche greep gelukte zoo tamelyk, voorbereid als ze was in de „Vereeniging Vrienden der waarheid," welks Hoofdbestuur aan de Statuten dier vereeniging een verklaring gaf, alsof „doleeren" bedoeld w a s ; eene bedoeling, met een ruim 25jarigen arbeid dier Vereeniging in strijd. Wat in die vereeniging kon, kon daarom nog niet in de Ned. Herv. Kerk. Krachtens het ambt der geloovigen zou men voorts op vele plaatsen hebben te werken. Of het hierbij recht toeging weet ik niet, maar of het optreden krachtens dat ambt van eigenwilligheid is vrij te pleiten, durf ik niet beslissen. In ieder geval is met dit ambt niet bedoeld, dat enkele geloovigen, alle op zich zelf zouden kunnen handelen, maar „de geloovigen", d. i. al de genen, die van de gemeente zijn. Maar als dan een stuk of wat geloovigen staan tegenover byna een gansche gemeente en daar-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen