Christus, Koning ook op het erf der wetenschap - pagina 15

schen concept en protest doorgegaan is en zoowel de overheid als de professoren heeft willen bevredigen. De magistraat zag zich zijne bevoegdheid omschreven, ook de hoogleeraar. De kerk kreeg geen invloed, maar toch werd den rector opgelegd te zweren, dat hij „met alle vlijt, naarstigheid en zorg verordenen (zou) hetgeen eenigszins tot voordeel, eer en gemeene welvaart van de Universiteit, mitsgaders van de lidmaten en studenten van dien, met onderhond en vermeerderine/ van den dienst en glorie Gods, en van alle goede discipline, dienstig zal mogen zijn". Ook den assessoren werd opgedragen den rector te assisteeren nin oprechter consciëntie naar Gods Woord". Opmerkelijk is de eed, dien de studenten moesten doen. Zij hadden te beloven, behalve gehoorzaamheid aan en eerbied voor den Senaat, ook „geen leering aan te hangen of te volgen, dan die in die Universiteit geleerd zal worden, zoolang zij aan die Universiteit zich onthouden zullen", eene bepaling, die alleen nut kan doen, naar ons dunkt, wanneer de hoogleeraren de leer der kerk belijden. Deze bepaling is echter anderhalf jaar later buiten werking gesteld om den wille van de buitenlandsche studenten. Tegelijk werd toen den studenten toegestaan vrijdom van stads- en landsaccijnsen. In de eerste jaren is het getal studenten aan de Leidsche hoogeschool zeer gering geweest. Zij begon met een tweetal, wier namen in de academische registers der inschrijvingen geboekt werden; in 1576 werden 14 studenten ingeschreven, het jaar daarna 26, in 1578 85. Doch dat waren niet allen personen, die aan de Universiteit hunne opleiding kwamen genieten. Verscheidene predikanten en andere geletterden lieten zich ook als leden der Academie inboeken, daartoe aangelokt door de vrijdommen, den Academieburgers verleend. Was, zooals wij boven gezien hebben, de Universiteit als zoodanig geheel los van de kerk, dat kon toch niet verhinderen , dat wat in de kerk giste ook aan de Universiteit nawerkte, juist omdat deze stond op denBijbel, evenals de kerk. Dit geschiedde o.a. in 1581. LambertusDanaeus, eender geleerdste godgeleerden van zijn tijd, had in 1581 Genève verlaten, om den hem te Leiden aangeboden hoogleeraarsstoel in te nemen. Nu hing er sinds 1579 tusschen den magistraat en een deel des kerkeraads van Leiden een geschil over het recht der overheid in kerkelijke zaken. Ds. Coolhasius verdedigde dit gezag, maaide andere predikanten bestreden het als strijdig met Gods "Woord. Nadat Danaeus in Leiden gekomen was en van het geschil gehoord had, nam hij deel aan den strijd, zich scharende aan de zijde der laatstgenoemde predikanten. Zelfs de studenten toonden hunne belangstelling in dit geding. Dit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen