Geen moed verloren! - pagina 13

13 iets geheel anders voorgesteld dan een blijvende afzondering en hebben God vurig gedankt voor zulk eene genade. Het was hun , met verwijzing naar de kleinere of grootere godsdienstige kringen waarin zij verkeerden , altijd voorgehouden , dat hun k e r k , hoe ook verbasterd en ontaard, toch niet valsch was en dat zij haar dus niet mochten verlaten ; doch nu zouden z i j , zonder haar te verlaten , op het rechte pad komen , en de kerk zóó kunnen inrichten , dat zij ook weer met de Ghr. Geref. konden samenkomen. W e l k eene uitkomst ! ;

E n i n deze gevoelens staan vele Doleerende broeders, naar wij veronderstellen, nog onverzwakt. Zij durven de plaatselijke Herv. Kerken in corporatieven zin niet valsch verklaren of prijs geven ; zij weten , dat zij zich tot vóór korten tijd hebben schuldig gemaakt aan dezelfde kerkelijke zonden, welke nu de door hen i n het Genootschap achtergelaten broederen bedrijven; en om deze nu niet te ontmoedigen, of den schijn aan te nemen als wilden zij niets meer met hen te doen hebben , meenen zij de scheidslijn tusschen hen en het Synodale deel der Herv. gemeenten nog niet te mogen doortrekken. Dat de „geseheidenen" dit wèl deden , komt (rekenen zij) eenvoudig hier van daan , dat zij te weinig oog hadden voor het organisch werk door God i n de historische Gereformeerde kerken dezer landen tot stand gebracht, en ondanks alle menschelijke ontrouw genadiglijk bewaard en voortgezet; of indien zij in hun kerken het oog gericht hielden op Gods blijvende Verbondstrouw, dat zij dit dan te weinig i n h u n terminologie en in hun kerkelijke handelingen lieten doorvloeien ; want dat het veeleer den schijn kreeg, als plaatsten de Ghr. Geref. zich finaal buiten de o u d e , historische linie ; vooral na 1839 , en nog meer na 1869 ; en als hadden zij voor goed een nieuw spoor getrokken , geheel zonder verband met het o u d e , het historisch gewordene. }

E n dit mag naar het inzicht der Dóleerenden volstrekt niet. Zij beoogen reformatie en geen nieuwe f o r m a t i e , en zij wenschen , dat ook de C h r . Geref. hun werk als reformatie zullen beschouwen. Dan alleen is er ook volledige wederzijdsche erkenning mogelijk , want reformeeren kan men in stukken of deelen doen, maar op nieuw formeeren slechts éénmaal voor een onafzienbaar lang tijdperk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen