Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geen moed verloren! - pagina 48

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen moed verloren! - pagina 48

Nog een woord over de hereeniging der wezenlijk Gereformeerde Kerken in ons Vaderland.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

48 der te gaan, maar na het niteengaan sehièr geen bitter -woord meer gewisseld werd, zoo zal het ook hier (op kerkeljjk gebied) zgn. «Uiteengegaan, verliest men den prikkel om te toornen." Nemen wij nu hierbij nog i n aanmerking , dat de Heraut, no. 4 1 9 , even vóór het begin der Doleantie „den kerkeraad van A m s t e r d a m " , medeschuldig voor God verklaarde „voor het bestaan i n zijn midden van moderne p r e d i k i n g , en voor de ontheiliging van de Sacramenten, door deze mannen gepleegd en voor de ontstentenis van t u c h t " , maar zich beriep op „het feit, dat de kerk hier niets aan doen k a n , (dewijl) „meerdere macht haar dit b e l e t " ; alsmede, dat die machtelooze toestand, ten aanzien van het corporatief geheel van leden ook na de „reform a t i e " dezelfde bleef, dan volgt hier noodwendig u i t , dat de pretentie van gereformeerde kerk te zijn alleen kan volgehouden worden door aan te nemen een feitelijke „separatie om tot de actie te kunnen komen." ( H . 486.) Eerst door die afzondering of separatie gulweg als feit te aanvaarden , wordt ook het ambt i n de Gereformeerde kerk beter dragelijk. E n wij zouden zeggen, als zelfs bij een meermalen voorgeslagen modus vivendi i n het Genootschap, voor de stoffelijke goederen, de verschillende groepen of partijen i n geestelijken en kerkelijken zin zoo geheel los en uit elkaar moesten verklaard w o r d e n , dat iedere groep „op eigen erf vrij werd om zelt te sluiten en zelf binnen te l a t e n , " zoodat „voor wat A doet, belijdt of zegt, B niet langer aansprakelijk moest worden g e s t e l d " , en zulk een separatie der bestaande partijen als herken zelfs „levensvoorwaarde" werd geacht „voor eiken afdoenden modus vivendi," zooals de Heraut in no. 430 en 439 beredeneert, dan vragen w i j , waarom houden sommige Doleerende broederen 1) toch de ziel hunner Ghr. Geref. broederen op door te «w&ennen, dat er corporatieve splitsing k w a m , zoodra de Dóleerenden hun ten onrechte dusgenoemde „Duplicaat-lidmatenboeken" gingen aanleggen en belijdeniskaarten afgeven voor het H . Avondmaal ?

1)

Zooals b.v. de redacteur van de Hoop,

Dit artikel werd u aangeboden door: Theologische Universiteit Apeldoorn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1890

Brochures (TUA) | 56 Pagina's

Geen moed verloren! - pagina 48

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1890

Brochures (TUA) | 56 Pagina's