Hoe oordeelt de Heilige Schrift en hoe oordelen de Gereformeerde Vaderen over scheiding en doleantie? - pagina 22

22

zoo hebben voorgedaan en gebraveerd, welke nochtans pesten van de kerk waren, en de menschen van de eenvoudigheid en zuiverheid van de Evangelische wijze van werken hebben afgeleid. ) Tegenwerping. Aangenomen dat de Doleantie en de Afscheiding niet naar het Woord zijn, de gevolgen zijn toch niet van dien aard, dat gij hiertegen zoo mogt te velde trekken; het ongeloof in eigen boezem is veel erger. Indien men zich aan het W o o r d Gods hield, men zou zich niet tevreden stellen- met te zeggen : dat hij, die dit leerde, „een ijver had zonder verstand", niet toegeven, „dat men het in hoofdzaak met hem eens was, en alleen in de keuze'van het middel, waardoor men dat doel zocht te bereiken, van hem verschilde", men zou zijne beschouwing „hoogst gevaarlijk" noemen en daarin vinden e e n o m m e k e e r v a n de d o o r G o d g e s t e l d e orde. Van zoodanigen ommekeer vinden wij vele voorbeelden, èn in de Heilige Schrift, èn in de geschiedenis. „Gij zegt", voegde de Heere Jezus den Farizeën toe, „zoo een mensch tot vader of moeder zegt: het is korban (d. i. een gave) die voldoet. Makende alzoo Gods Woord krachteloos door uwe inzetting". Mare. 7 : 10—13. Die Farizeën toch, spanden een strik voor het geweten, door de valsche stelling, dat de godsdienstige plicht, als de hoogere, de zedelijke plicht, als de lagere, ophief. Zoodanige verwarring van zedelijke begrippen, waardoor men anderen er toe leidt plichten te verdichten, die niet bestaan, is in één woord v e r d e r f e l i j k . O p dien weg lag de vervolging der discipelen, waardoor men „ G o d e een dienst dacht te doen," Joh. 16 : 2; het verbod om te huwelijken" 1 T i m . 4 : 3; de eisch door de tegenstanders van Paulus gesteld, dat de gemeente uit de Heidenen de ceremonieele wet zou onderhouden, waardoor „de zinnen bedorven werden, om af te wijken van de eenvoudigheid, die in Christus i s " . 2 Cor. 1 1 : 3 . Op dien weg licht ook de nieuwmodische leer, dat de geloovlgen verplicht zijn, i n h e t h u i s G o d s te doen, wat de kinderen en huisgenooten zich in het bovengegeven voorbeeld niet mogen aanmatigen. ]

')

Koelman pag. 392—400.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen