De leer en de practijk der Afgescheidenen en Doleerenden in strijd met de Heilige Schrift - pagina 28

men zich niet van haar mag afscheiden, of wij moesten den kandelaar Christi en zijn wandeling en tegenwoordigheid nit het midden der gonden kandelaren willen verlaten. 1) VR. 16. Zijn er niet meer bewijzen nit het Nieuwe Testament? Zeker! De Apostel noemt de Galaten »de Kerke Christi," »Broeders," (Gal, 1: 2), »die den geest hadden ontvangen door het gehoor des Woords." (Cap. 3: 2) »kinderen Gods door het geloof in Christus." (vs 26). Hij zeide, dat zij »geestelijk" waren, (Gal. 6: 1), en achtte haar alzoo eene rechtgestelde Kerk, waarvan men zich niet afscheiden mocht. "Want hij noemt haar zijne »kinderen, die hij wederom arbeidde t.e baren." En hij schreef aan haar als aan eene ware Christen-kerk. Nochtans waren onder hen die van Christus overgevoerd waren tot een ander evangelie; die betooverd, zot en uitzinnig waren, voegende de besnijdenis en de werken der Wet tezamen met het geloof, en waren zoo van Christus en van de genade vervallen ; Christus was hun niet nut, zij liepen to vergeefs, en waren wederom onder de wet en den vloek en niet onder Christus. (Gal. 3 en 5). Derhalve is het niet geoorloofd zich af te scheiden van die Kerk om de zonden harer leden. Ook Paulus noemt die Kerk, die zoo vol gebreken was, een »Christen-kerk," »Christus' Lichaam" en »Bruid".2) Nu, hoedanig zijn toch geweest de tijden van Christus en der Apostelen?! en evenwel heeft die vertwijfelde goddeloosheid der Pharizeën en de ongebonden wijze van leven, welke in dien tijd alom de overhand had, hun niet kunnen verhinderen, dezelve Godsdienst met het volk te hanteeren, en met de rest in éénen Tempel tot openbare oefeningen van de Eeligie te vergaderen. Hebben ze dit niet hierom gedaan omdat ze wisten dat door het gezelschap der boozen geenszins worden verontreinigd zij, die mot eene reine conscientie een en dezelfde Godsdienst plegen en gemeen hebben? Indien iemand door 't exempel der Profeten en Apostelen weinig wordt bewogen, dat die ten minste tevreden zij met de autoriteit van Christus. Daarom' spreekt Cyprianus wel: 1) Idem, pag. 444 2) Borstius, Onderwijs van het scheijden van de Ger. en 't oprichten van eene suyverc kereke, 1670, pag. 43.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen