Historische mededeelingen over de Scheiding en de Doleantie, benevens de gronden, waarop de Christ. Geref. Kerk in Nederland is blijven voortbestaan, ook na de vereeniging van Juni 1892 - pagina 23

23 2. W ij zijn e n blijven d e C h r i s t . dat de v e r e e n i g i n g is g e s c h i e d standers der Afscheiding, d i e s l e c h t s ken hunner p o g i n g e n i n de H e r v . g e n gedrongen w e r d e n .

Geref. K e r k , omm e t a l o u d e tegend o o r het m i s l u k Kerk tot vereeni-

Hebben wij onder de historische feiten medegedeejd, dat men van af 1834 en daarna is bezig geweest om de Herv. Kerk te herstellen en dat in den laatsten tijd vooral Dr. K u y p e r daarin- een ruim aandeel heeft gehad, duidelijk bleek ook, dat vooral K u y p e r zich verdienstelijk heeft gemaakt in het smaden en voor onwettig brandmerken der Scheiding. Dat dit als van zelve op den weg lag van ailen, die de Herv. Kerk poogden te herstellen, is duidelijk; want gelijk men weet, dat Noach door het bouwen van de Ark de wereld veroordeelde, zoo ook veroordeelde de Scheiding alle reformateurs der Kerkherstelling. Daarom was de Scheiding voor K u y p e r de groote hinderpaal, die hem in zijn streven veroordeelde. Geen wonder dus, dat die Kerk der Scheiding menigmaal onder zijn' beukhamer moest doorgaan; nu eens noemde hij haar eene te vroeg geplukte vrucht, dan eens een' zijtak, die moest worden afgesneden, of een genootschap, dat zijne continuïteit had verloren, of eene Kerk, die krank was aan den levenswortel. Door deze veroordeeling en dat versmaden van het werk des Heeren van '34 heeft de Kerk der Scheiding van hem zeer veel moeten verduren. Zelfs nog toen zijne eerste "poging tot kerkherstel mislukt was en de Herv. Kerk de deur voor de candidaten der Vrije Universiteit op het slot had gedaan, — toen hij nog hoopte door eene vernieuwde poging (n.1. door Doleantie) de Herv. Kerk te reformeeren, toen nog werd de Kerk der Scheiding als minder dan nul door hem en zijne volgelingen geteld. Hoe menigmaal hoorde men hen op verschillende plaatsen gewagen van de geschiedenis der Kerk, vanaf de reformatie tot het jaar 1816, en van 1816 tot 1886 als van eene 70-jarige ballingschap. Hoe hoorden wij hen spreken over een licht, dat na 70 jaar weer over de Kerk was opgegaan, om haar uit hare duisternis te redden. Dit alles kon men vernemen zonder één woord te hooren reppen over 1834, alsof in dat jaar en daarna niets met de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen