De welsprekendheid - pagina 11

12

Want meester van het woord, zijt gij meester van het gemoed.

Wie heerscht over den geest, is

sterker dan die eene stad inneemt. Maar ook al is dat hooge ambt van de bediening des Woords voor velen mijner geachte hoorders niet weggelegd, toch mag de hope gekoesterd

worden, dat ook hun het onderwerp mijner

rede niet onbelangrijk zal voorkomen.

Wèl te

spreken toch is voor ieder mensch een sieraad, en van den Christen, man of vrouw, eene kostelijke deugd.

Meer dan wij vaak meenen, legt

de H. Schrift een sterken nadruk op het plichtmatig, op het heilig gebruik van tong en van taal.

Niet aan een afzonderlijken stand, maar

aan

ieder

mensch

zonder onderscheid

houdt

Paulus de grondwet aller welsprekendheid voor, als hij zegt: Uw woord zij ten allen tijde in aangenaamheid, met zout besprengd, opdat gij moogt weten, hoe gij een iegelijk moet antwoorden. Wèl te spreken is geen vereischte alleen op den kansel en voor de balie, maar ook in het dagelijksch leven en in het maatschappelijk verkeer. deze algemeene

Van

welsprekendheid, die van wel-

bespraaktheid nog te onderscheiden is, is de bijzondere, waarover ik handelen ga, slechts een onderdeel en eene engere toepassing.

Ik houd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen