Het oudste Christendom - pagina 21

22 den rijke') tot Zijne leerlingen zegt, dat eerder een kemel zou gaan door liet oog van een naald,-d. i. dat eerder liet onmogelijke mogelijk zou zijn , dan dat een rijke inging in het Koninkrijk Gods, worden de discipelen „zeer verslagen" 2 ), hetgeen veronderstelt dat een dergelijke toon in Zijn onderwijs een uitzondering was. Dat de vrouwen Hein dienen van hare goederen laat Hij toe 3 ); wanneer Levi een gastmaal voor Hem aanricht, zit Hij aan' 1 ); en wanneer de rijke hoofdcommies Zaccheüs verklaart, dat hij de helft van zijne inkomsten5)

aan de armen pleegt te geven,

dan zegt Jezus niet dat hij, Zaccheüs, zich van zijne goederen moet ontdoen; dan zwijgt Jezus over diens schatten. Alleen dan placht Jezus te spreken, wanneer het bezit een impediment voor de truTuplx was. Hij zag niet op hetgeen aan maar op hetgeen in den mensch was en stelde ook het eigendom „sub specie aeternitatis" 6 ). Evenzeer onjuist is de opmerking van

M R . QUACK

ten aanzien van de practijk der Jeruzalemsclie gemeente. Van communisme kan hierbij geen sprake zijn. Dat het persoonlijk bezit intact bleef, blijkt uit het woord van Petrus tot Ananias: „Kondet gij het niet behouden als uw eigendom en na den verAufgeschlossenheit in weitem Umfange zusammen" zegt HARNACK (Das Wenen des Christentums 1900. S. 58). Vgl. ook de Komment. v. MEYER door B. WEISS, 1898 S. 89 f. BOUSSET, Jesu Predigt u. s. w. S. 47 2. Zeker geen jongeling, want de uitdrukking „dat alles heb ik waargenomen van mijn jeugd af" veronderstelt een rijperen leeftijd. Waarschijnlijk een synagogehoofd: Luk. 18, 18. 2) Mark. 10, 24—26. Matth. 19, 25. 3)

Luk. 8 , 3.

4)

Luk. 5 , 29.

5) Volgens de waarschijnlijke verklaring van Luk. 19, 8 : zie Theol, Studiën 1898, blz. 260 v. 6) Zeer waar zegt Mr. QUACK (T. a. p. biz. 84 v.): „Maar aan die armen worden door Christus geen schatten beloofd. De armen stonden zeiven ook op een kruispunt, waarvan één pad naar het verderf liep. Indien zij namelijk de rijken gingen benijden om hun rijkdom, indien ook zij hun ziel eigenlijk zett'en op aardsche genietingen, en indien ook zij niets anders bedoelden, dan ook hun deel in den rijkdom te hebben, dan, ja dan, waren ook de armen even verre van het rijk der hemelen. Het koninklijke woord „niemand kan twee Heeren dienen" geldt niet alleen voor de kinderen der weelde, maar ook wel degelijk voor hen, die in hun hart van deze gunstelingen der wereld jaloersch waren, en des Menschen Zoon ten hunnen eigenen voordeele wilden maken tot rechter en scheidsman bij de verdeeling der aardsche goederen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen