Blijven of heengaan? - pagina 90

maar de gansche School moest verhuizen. Zij behoorde in te gaan in den nieuwen toestand, die voor haar gereed was gemaakt. Zij moest heengaan van een uithoek naar het middelpunt des lands; van den steun eener kleine groep tot de liefde van alle Gereformeerde kerken; van het isolement der theologie tot de gemeenschap der ééne wetenschap. Daartoe zou het nog kunnen komen, als alle kerken eenstemmig aandrongen op het houden eener Generale Synode, die het te Arnhem genomen en des noodig zoo goed als eenparig herziene besluit met vastberadenheid en blijmoedigheid ten uitvoer legde. Maar van dwang, zelfs van den schijn van dwang, mag daarbij geen sprake zijn. Indien de mannen broeders, die in het beginsel eener eigen inrichting hun kracht zoeken, niet van harte en gewillig daartoe medewerken, dan is het beter, dat wij in den eersten tijd van alle poging tot vereeniging der beide opleidingsscholen afzien en, elk op eigen terrein, vergetende hetgeen achter is, met nieuwen moed aan den arbeid gaan. De dagen, waarin wij leven, zijn veel te ernstig, dan dat wij nog langer in onderlingen twist onze kracht verteren mogen of zelfs de eenheid onzer belijdenis op het spel mogen zetten. Laten School en Faculteit dan in vrede naast elkander wonen, in wederzijdsche waardeering met elkander wedijveren, en ieder in hare mate jagen naar het wit tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus. Misschien, dat wij dan allen te zamen in de droeve geschiedenis der opleiding ten slotte nog leeren bewonderen de diepte der wegen Gods, wiens gedachten dikwerf zoo gansch andere dan de onze zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen