De godsvrucht, vereiste tot de wetenschap - pagina 20

22

GYSBERTUS

VOETIl'S.

DE

GODSVRUCHT,

dit gezegde zij en wat er aanleiding toe gegeven hebbe, de gelukkiger tijden der Hervorming hebben in het lich: gesteld, dat geene mannen meer geschikt zijn, om de godsvrucht te behartigen, te verdedigen en te verbreiden, dan de ware Staatkundigen en Rechtsgeleerden. Hiervan geven overvloedig bewijs de voorbeelden van Bugenhagen van Pommeren, Theodorus Beza, Olevianus, Anthonius van Sadeele, Bonaventura, Cornelius Bertram, vooral den zeer diepzinnigen en godzaligen theoloog Johannes Calvijn, die vroeger rechtsgeleerde geweest was; de namen en werken van dezen zijn bij de ware vromen in gezegend aandenken en zullen dit altijd blijven. Wat zal ik zeggen van de Rechtsgeleerden of de Staatkundigen, die blijvende in hetgeen, waartoe zij geroepen zijn, het vaandel van godsvrucht en godsdienst hebben kunnen opheffen tot opwekking en aanvuring zelfs van de herders, die krachtens hun ambt de heilige dingen bedienen? Zoodanigen waren Andreas Gorrutius, Innocentius Gentiletus, Franciscus Hotomannus, Joachim Vadianus, burgemeester van St.-Gallen, en dat Neurenberger raadslid, dat onder den naam van Leidhresser die in de theologische wereld zoo beroemde gedenkschriften heeft uitgegeven. Vervolgens de adellijke heeren Philips van Morne, heer van Plessis; Philips Marnix, heer van St.Aldegonde; de edelen Otto Grunradius en de ridder Humfred Linde, die ook thans nog in Engeland leeft en schrijft, insgelijks Johannes Haiwardus, een Engelsch Rechtsgeleerde, schrijver van een zeer godvruchtig boekje, dat thans onder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen