Diakonie en overheid - pagina 8

8 Het tweede: dat van de alles omvattende Staats-armverzorging, als tak van Staatsbestuur, volgens regelen door de wet gesteld, terwijl de regeering de beschikbare middelen moet aanbrengen in evenredigheid met de bestaande behoeften. Dit straks nader te toetsen. Het derde: dat van vrijwillige armenverzorging door vereeniging van krachten en middelen, waaronder dan alle vereenigingen, als zoodanig ook de Kerk gerekend wordt, die zelfs op den voorgrond treedt. Toch laat de kerkelijke barmhartigheid zich in dat laatste stelsel niet indeelen. Ze wordt gedragen door geheel eigen beginselen. Zoo in haar verzorging regel ligt, het is niet een menscheiijke, maar goddelijke regel. Zoo er eenheid heerscht in haar bediening, die eenheid is niet door menschen gemaakt op de aarde, maar vloeit uit den Heere Jezus Christus in den hemel. En wat de diakonale barmhartigheid gemeen heeft met de particuliere liefdadigheid van vereenigingen is weinig meer dan de schijn. Naar het wezen zijn beide geheel onderscheiden. Ze heeft een geestelijk middelpunt, waaruit ze werkt, en dat is de barmhartigheid van Jezus Christus, en daarom is ze een heiligheid der heiligheden op deze aarde, die op geene wijze gemeen gemaakt mag worden. Ze is in haar origine zoo particulier, bijzonder mogelijk, alléén toekomende aan Christus en daarom alleen door zijn Kerk op aarde uitgeoefend; maar ze is in haar openbaring en werking zoo algemeen mogelijk, want beginnende van de huisgenooten des geloofs, breidt ze over al wat menscheiijke ellende heet, den vleugel df.r ontferming uit. O, dat toch onze Diakonie haar geheel éénig leven en beginsel recht moge kennen! Ware Christus nog op deze aarde, Hijzelf zou de ellende opzoeken. Maar Hij is heengegaan, en Hij heeft aan zijn Kerk de armen achtergelaten, bij Hém hoorende als barmhartigen Hoogepriester. Daarom treedt de Diakonie nooit anders op dan namens Christus; hetzij bij het inzamelen, hetzij bij het voorkómen van armoê, hetzij bij het uitdeelen. Wie der Diakonie geeft, geeft aan Christus; heeft dus nooit aanspraak op dank van menschen. Wie van haar ontvangt, ontvangt van Christus; heeft dus nooit een mensch op aarde naar de oogen te zien. 't Wordt op de tafel des Heeren gelegd, als offer; 't wordt van de tafel des Heeren genomen als hemelgave. Waarom zou dan in Christus' Kerk de gever zich verheffen, de arme zich schamen? Is nu het werk der Diakonie het werk van Christus, dan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen