Diakonie en overheid - pagina 13

13 De Overheid is barmhartigheid gaan oefenen, heeft armenzorg op zich g'enomen, maar is in gebreke gebleven, om die maatregelen te nemen, waardoor de armoede minder had kunnen zijn. Ze deed eenerzijds te véél, anderzijds te weinig. Daaronder lijdt onze Diakonie! Er zijn sociale misstanden, die moeten worden weggenomen. En dat is niet de roeping der Diakonie zelve. Zij treedt alleen op het terrein der ellende, om te verzachten. Neen, dat ligt op den weg der christenen, bepaaldelijk der christenStaatslieden, op het publieke terrein des levens. Zij hebben uit Gods Woord te zoeken naar de regelen, om in het maatschappelijke en staatkundige leven verandering te brengen. Hetgeen niet zeggen wil, dat de Diakonieën met de sociale kwestie niet hebben te rekenen of zich ervan onkundig hebben te houden. Integendeel. Maar dit, dat aan haar alleen de eisch mag gesteld, dat zij, waar de sociale ellende toeneemt, gereed sta met de balsemflesch der ontfeiming, otn te lenigen, te zegenen met hulpe en troost. Maar thans komt er te veel tot haar. Meer dan zij helpen kan. Meer dan zij zou behoeven te helpen, indien er geen sociale misstand ware. Afwijzen mag zij geen ellendige, zoolang zij nog een penning bezit. Maar wat zij met recht doen mag is: critiek oefenen op den tegenwoordigen stand van zaken, waardoor zij helpen moet, waar niet geholpen moest worden, en, nog eens, niet geholpen behoefde te worden, indien de politieke en sociale verhoudingen recht waren. Velen zijn armlastig geworden, tengevolge van een toestand, die niet natuurlijk, maar onnatuurlijk is. Er is noodstand, waartegen door niemand gewaakt kan worden, en die door geen regelen vooruit af te wenden is. Daarin ligt de noodzakelijkheid van het bestaan der Diakonie. En het is de roeping der Diakonie, om zich te laten vinden op eiken weg, waar zij dezulken ontmoet, wier leven „afbuigt in wegen van kommer, waarin oogenblikkelijke hulp wordt gevorderd. Ze laat zich vinden bij lichamelijke of geestelijke onbekwaamheid, bij invallende ziekte, bij wangedrag, bij werkeloosheid, bij buiteng-ewoon ongeluk, of diergelijke" (zie Verzoekschrift van Geref. Diakoniën aan H. M. de Koningin). Niemand echter zal zeggen, dat het tot de buitengewone lotsbedeelingen behoort, wanneer iemand oud wordt en zijn kracht afneemt, of ook, dat hij jong sterft en weduwe en weezen onverzorgd achterlaat. Deze dingen zijn te voorzien, en de stoffelijke ellende, die ze met zich brengen is te voor-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen