De ineensmelting - pagina 19

22 Geest die uit hun beiden spreekt! En wat is nu ook voorts voor levende en ware Kerken des Heeren natuurlijker en meer vanzelfsprekend, dan dat zij — niet maar elk voor zich willen zijn een eigen kring van geloovigen, opdat nu die geloovigen in dien eigen kring eenigen geestelijken zegen -genieten — maar d i t , dat zij zoeken te zijn en meer te komen t o t : d e K e r k d e s H e e r e n op de plaatsen waar zij gevestigd zijn, tot de Kerk des Heeren, tot de o p e n b a r i n g — tot de a a n s c h o u w i n g van de Kerk op aarde, op elke plaats, alwaar de Heere blijkt zijne gekochten te hebben. Wat is natuurlijker voor z ulken die zich deelen of leden gevoelen van het ééne Lichaam, of van de ééne Kerk des Heeren op aarde, dan dat zij zoeken meer en meer te komen tot ware of tot rechte o p e n b a r i n g van dat Lichaam, van die Kerk, om meer als de Kerk des Heeren recht te mogen komen tot al den grooten en heerlijken arbeid dien de Heere aan Zijn Huis, aan Zijn Kerk op deze aarde heeft opgedragen! Waar zulk een levendig en waar kerkelijk bewustzijn spreekt in de harten der ware Zionieten, die zich leden der vereenigde Kerken noemen, daar was het zoo natuurlijk, dat al kwam het al niet terstond tot Ineensmelting op alle plaatsen, de Kerken ten minste terstond en beslist naast elkander gingen staan, om nu ook, gedreven door den éénen machtigen drang van hun eigen leven, terstond en voortaan, immer alle gemeenschappelijke zaken gezamenlijk te behandelen, als de ééne Kerk des Heeren in het land, voor zoover deze nl. op den bodem van dezelfde zuivere belijdenis staat. Waar die V e r e e n i g i n g der Kerken plaats gehad heeft, daar is de zaak nog niet i n o r d e , maar daar is slechts aan den alleréérsten eisch der waarheid die in Christus is, gevolg gegeven. En die waarheid is deze, dat de Kerken, K e r k e n v a n C h r i s t u s zijn, takken uit één wortel en van één stam, en dat het daarom a 1 t e ergerlijk, ja verfoeilijk zou zijn, ja iets mismaaks zou wezen, indien zij, nu eenmaal uit den wortel en stam Christus naar bniten te voorschijn gekomen, zich nu aan elkander vreemd zouden houden, door een voortgaand gedeeld leven één verloochening en verzaking voorts te zien gevende van de hooge en zoo gewichtvolle waarheid van de eenheid des Hoofds en de eenheid des Lichaams! Zulk een uiterste verdeeldheid van de leden, van de levenstakken uit den éénen stam Christus dat zij zelfs niet met elkander tot eene bloote V e r e e n i g i n g zouden willen komen, d a a r v o o r heeft de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen