Kennen en kunnen. De nieuwe opvoeding. Eenheid. Wetenschap en dogma. - pagina 8

zie, daar komen tegen het einde dezer eeuw mannen op als Rhodes, Morgan en tal van anderen, die door hunne millioenen schats eene enorme macht bezitten en uitoefenen, terwijl ze toch in kennis waarlijk niet uitmunten. En zoovele duizenden, met zeer groote kennis toegerust, hebben hoegenaamd geene macht en moeten reeds tevreden zijn, wanneer ze in een kleinen kring een sober bestaan vinden! Z o o moest m e n de illusie laten varen dat kennis zelf reeds macht zou zijn en werd de macht boven de kennis, het kunnen boven het kennen gesteld. E n eindelijk w a s er nog eene wijsgeerige overweging, die tot hetzelfde resultaat leidde. Het vermoeden k w a m namelijk op, dat veel van hetgeen m e n tot dusver kennis had genoemd, inderdaad dien naam niet verdiende. Een groot deel der nieuwere wijsgeeren leerde, dat het 'gebied der kennis veel kleiner was dan m e n tot dusver gewaand had; m e n meende te m o g e n vaststellen, dat het zich niet verder uitstrekt dan tot de door ervaring kenbare dingen, dat alles wat boven het zinnelijke en natuurlijke uitgaat, niet gekend kan worden. M e n had van het kennen zijnen afgod gemaakt; maar toen hij niet gaf wat m e n zich had voorgesteld, werd hij als een fetisch in eenen hoek gezet en voor het kunnen een altaar opgericht. M . H.! Laat ons noch op den eenen, noch op den anderen w e g medegaan, maar het kennen zoowel als het kunnen in hunne onderlinge verhouding nagaan bij het licht der natuur en van G o d s getuigenis. Beide, het kennen en het kunnen, staan in zeer nauw verband

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen