Kennen en kunnen. De nieuwe opvoeding. Eenheid. Wetenschap en dogma. - pagina 41

42

De eenvoudigste en meest gewone begrippen zijn het moeilijkst te verstaan, het diepst van zin. Hebt ge ooit iets gezien of, op welke wijze ook, waargenomen, waarvan ge zeggen kondet: zie, dat is één, en niets meer dan dat? absoluut één? In de zienlijke dingen rondom u zeker niet. De steen voor uwen voet, dien gij opraapt, is die één? Maar gij ziet er immers een begin, een midden, een einde, een onder en een boven, een vóór en een achter aan; gij ziet kleuren, gij voelt hardheid, gij onderscheidt deelen en kleinere deelen en nog weer kleinere, kortom gij ziet eene veelheid en hoe nauwkeuriger gij waarneemt, des te grooter wordt de veelheid. Maar, zegt ge, die steen is een geheel, ik kan hem als een geheel opnemen, en daarom is hij één. Zeker, antwoord ik, die steen is een geheel, maar het geheel onderstelt immers deelen, en is de som der deelen: gij hebt dus niet één, althans niet in volstrekten zin, maar op zijn hoogst eene veelheid tot eene eenheid verbonden. Goed, zegt ge, maar die steen is naar alle zijden begrensd en afgescheiden van zijne omgeving en daarom noem ik hem één. Naar alle zijden, zeker; maar merkt ge niet, dat ge daarmede reeds weder de veelheid hebt in plaats van het één? Maar bovendien, dat één-zijn door samenhang, door begrenzing, vindt ge niet in het water, in lucht, in licht. Wilt ge daar het één-zijn dan opgeven, om het alleen te vinden in datgene wat gij als begrensd kunt omvatten? Gij kunt het niet, want alles wat samenhang en begrenzing heeft, toont reeds daardoor, dat het in zichzelven veel is. Tevergeefs

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen