Kennen en kunnen. De nieuwe opvoeding. Eenheid. Wetenschap en dogma. - pagina 66

67

wijze te verbinden met de voorstellingen en begrippen, die we reeds bezitten; we hebben daarom altijd neiging om onze eigene denkbeelden te stellen in de plaats van de gedachten van hem dien wij hooren; deze hebbelijkheid te overwinnen en scheiding te maken tusschen onze subjectieve opvattingen en de gedachten, die ons worden medegedeeld, eischt goeden wil, ervaring en oefening. Juist hetzelfde geldt echter ook van alles wat de schepping en ons eigen wezen en de geschiedenis »

r

7

ons leert. Veel, ja het meeste van hetgeen een jong student op het gymnasium of elders heeft geleerd, heeft hij overgenomen in dogmatischen vorm, zonder critiek in den hoogeren wetenschappelijken zin van het woord. Dat kan niet anders. Een leeraar moge nog zoozeer de gave hebben van helder te onderwijzen en moge deze gave zoo goed gebruiken als hij kan; 't gevolg moge zijn dat de leerling de leerstof goed heeft verwerkt en tot zijn eigendom gemaakt: toch zal zij in min of meer dogmatischen vorm zijn eigendom zijn. De bronnen, waaruit die stof geput is, de methode langs welke zij critisch werd gezuiverd, de beginselen, die bij hare verwerving hebben geleid, de grond waarop zij in dien bepaalden vorm werd voorgedragen, kan of niet, öf slechts zeer oppervlakkig worden medegedeeld aan leerlingen van een gymnasium. Wie dit niet inziet toont slechts zijne oppervlakkigheid en onwetendheid. Aan de Universiteit eerst kan dat anders worden. Daar gaat het onderwijs op de eerste bronnen terug, voorzoover die te bereiken zijn; daar wordt nagegaan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen