De ineensmelting - pagina 16

19 Vereeniging zijn wij toch in elk geval zóóver, dat de Kerken niet meer elkander voorbijgaan, maar gelijk het behoort elkander kennen, en erkennen, elkander eenigszins zoeken en ook in classes en synoden met elkander samenkomen om daar samen te beraadslagen over moeilijke en gemeenschappelijke zaken! Immers, op groote plaatsen omvat dikwijls reeds vóór Ineensmelting één Kerk een moeilijk te overziene schaar van lidmaten. En dit is dan natuurlijk na de Ineensmelting nog erger. Wanneer die lang gezochte IneensmeMng op de groote plaatsen is geschied, staat ge voor zulke groote Kerken dat men hetgeen vereenigd werd, weder al is het op eenigszins andere manier, moet gaan zoeken te splitsen in deelen. Want immers van vele zijden wordt nu aangedrongen om zulke groote tot één geworden Kerken weder te verdeelen in onderscheiden parochie's, die toch eigenlijk weder zoovele kleine gemeentjes zullen vormen. Wat vordert ge nu zoo wil men zeggen, op zulk een wijze met al uw moeite en inspanning tot Ineensmelting? Zoo gaat immers de zoo vurig gezochte eenheid toch weder te loor. Hierop hebben wij het volgende te antwoorden. Het parochie- of kerspel-stelsel is niet een verdeeling van het ééne lichaam der Kerk op een groote plaats, in verschillende kleine afzonderlijke kerkjes of gemeentjes. In elk geval zouden wij z u l k een splitsing der ééne Kerk op een groote plaats nooit wenschen. Want inderdaad zou zoodoende de kostelijke vrucht der Ineensmelting voor een deel te loor gaan. Doch nog maar voor een deel! Want hoewel óók zulk een verscheuring of wilt ge verknipping van de ééne plaatselijke Kerk tot verscheiden afzonderlijke kerkjes tegen de H. Schrift en de natuur der Kerk is, zou dit toch nog niet zóó onnatuurlijk en nog niet zóó iets willekeurigs zijn, als de tegenwoordige op vele plaatsen nog bestaande gedeeldheid der Kerk. Door die tegenwoordig in ons vaderland op vele plaatsen in weer wil van de gesloten kerkelijke Vereeniging nog bestaande gedeeldheid der Kerk, vindt gij dikwijls op één en dezelfde, somtijds niet groote plaats, twee of zelfs drie of meer afzonderlijke kerkjes in stand gehouden, allen de ééne Gereformeerde belijdenis met alle beslistheid omhelzende en vasthoudende. Zóó ligt op vele plaatsen het ééne Lichaam, de ééne Kerk van Christus, in twee of meer afzonderlijke kerkjes naar eigen menschelijke vinding en instelling als het ware jammerlijk uiteengereten, — tiitgereten in kerkjes of ook kerken, waarvan sommige tot ons kerkverband behooren, doch waarvan ook sommige weinig voor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen