Beginselen en eischen - pagina 66

-

64

-

Staat al zijnen invloed bij voortduring deed toekomen aan het kerk verwoestend ongeloof. Inmiddels ontzonk het leven, meê ten gevolge van de miskenning en bestrijding der waarheid door de van staatswege opgelegde organisatie steeds beschermd, immer meer aan de Kerk. Thans staat men versteld over de verwildering, die zich in het volksleven openbaart; niet alleen in zedenbederf maar zelfs in stoute aanprijzing van beginselen, die omverwerpend zijn voor geheel het zedelijk bestaan; hoe de vraag naar het belang alle andere overwegingen terugdringt, en openlijk eene twee-beloftenleer is verkondigd, waardoor men zich op eenvoudige wijze onttrekt aan wat men heeft toegezegd, en alle zekerheid ontbreekt, dat niet bij of na het aangaan van de eene verbintenis nog eene tweede en zelfs eene derde wordt aanvaard, die onderling onvereenigbaar zijn. Mevrouw R o l a n d H o l s t ontzag zich niet te verkondigen, dat deugd en ondeugd stuivertje hebben gewisseld, zoodat de socialistische onderwijzers der openbare school niet alleen door hunne positie grooten invloed kunnen hebben, maar zelfs wellicht juist op grond der wet zich geroepen zullen achten aan de jeugd in te prenten wat naar verouderd spraakgebruik, vóór het stuivertje wisselen, ondeugd werd genoemd. Ja, straks wordt wellicht iemand aangeklaagd, omdat hij van de omwenteling geen kennis droeg, aan de kinderen leert wat te voren deugd geheeten werd, maar nu gebleken is ondeugd te zijn. En met het christelijke van de deugd naar onze wet behoeft men ook waarlijk niet verlegen te zijn. Zoo deed L a p l a i g n e in 1 9 0 0 een werk verschijnen: La morale d'un égoïste, waarin niet alleen gezegd wordt, dat de nuttigheid het eenig voorwerp der zedeleer is en dat het even onbillijk is aan een wreed of slecht mensch eenig verwijt te maken van het kwaad, dat hij zijnen evenmensch aandeed, als aan een kwaadaardig paard van den trap, dien hij zonder oorzaak aan zijnen verzorger geeft 2 ), — maar dat de onverant-

„Pour

tout enseignement, qui veut être sérieusement efficace, l'Utile, voilà le

critérium du Bien, et discerner cet utile, l'unique objet de la morale." (bl. 54) 2)

Bl. 58 : „il y a à mon sens une injustice aussi grande à faire un démérite à un

homme cruel ou pervers du mal qu'il fait à ses sembables, qu'à un cheval méchant ou vicieux du coup de pied qu'il donne sans cause à l'homme qui le soigne."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen