Het Calvinisme en de tolerantie-politiek van prins Willem van Oranje - pagina 10

8 bezinning doorbreekt, verschijnt er een Socrates met den gitbeker aan de lippen, omdat hij de goden niet gelooft, die de stad gelooft En sinds verschijnt dit conflict in telkens nieuwe vormen, doch anders naar gelang der sociale structuur. Zoodra de Christelijke religie de kracht heeft om een reflex te werpen in het sociale leven, kan Suetonius, nadat hij heeft vermeld, hoe Nero o.a. verboden heeft, dat er in de gaarkeukens niets gekookt mocht worden opgediend dan peulvrucht en groente, er onmiddellijk op laten volgen: „afflicti suppliciis Christiani", want dit waren menschen met eene nieuwe boosaardige superstitie 2 ). En zoo heeft in den aanvang der 13e eeuw de anonymus, die de helden der ,,Croisade des Albigeois" 3) vereeuwigde, gejubeld „et ils brulèrent maint félon d'hérétique". Aan het ontwakend Protestantisme kon geen ander lot beschoren zijn. Ook in het proces, dat de geestes-ontwikkeling doorloopt, worstelt het oude om het nieuwe te onderdrukken. En de Staat voelt zich daarbij bedreigd, zoodra eene geestelijke strooming de fundamenten zijner macht schijnt te onderwoelen. En vooral dan moet dit zoo wezen, als zij, gelijk de Christelijke religie doet, in en tegenover den Staat een eigen zelfstandig sociaal orgaan schept, dat voor zich opeischt vrij!) Zie Het cotijlict tusschen Socrates en zijn Volk door Dr. Is. van Dijk, Groningen, 1890, blz. 39 v.v. 2

) C. Suetonius Tra.nquillus ex Rec. J. G. Graevii, Trajecti ad Rhenum, 1691, lib. VI, Nero Claudius Caesar, fol. 509, 16: interdictum, ne quid in popinis cocti praeter legumina aut olera veniret, cum antea nullum non opsonii genus proponeretur: afflicti suppliciis Christiani, genus hominuin superstitionis novae ac maleficaes

)

La. littérature Française des origines à la fin du XVle siècle

par Paul Albert, Paris, 1882, p. 21—31. Son oeuvre n'est pas une épopée. Ç'est une chronique en vers, mais d'un caractère bien singulier. Dans là première partie, qui comprend le récit du siège de Béziers, l'anathème lancé coutre Raymond de Toulouse et la bataille de Muret où périt le roi d'Aragon (1213), le poète est évidemment favorable aux croisés. C'est un bon catholique que l'extermitation des hérétiques comble de joie. Il applaudit aux horribles supplices inventés contre eux. Voici un échantillon de son style en ce genre: Et ils brulèrent maint félon d'hérétique, fils de chienne, Et mainte folle mécréante qui brait dans le feu.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen