De Mennonietengemeenten onder het Bolsjewisme - pagina 15

11 Het werk, dat door de van den militairen dienst vrijgestelden gedaan moet worden, is zeer z w a a r ; de verzorging ongelooflijk slecht en de duur in sommige gevallen onafzienbaar. Men schreef mij van jonge mannen, die weken lang in een goederentrein onderweg waren naar Siberië, zonder eenige verzorging, zoodat zij, toen de trein stilstond, de vrouwen, die met eetwaren op het perron stonden, letterlijk uitplunderden, om eindelijk iets te eten te krijgen. En als ze dan ten laatste de plaats van bestemming bereikt hebben, worden ze daar in politieken zin bewerkt en beinvloed. Wij kunnen er ons dan ook niet over verwonderen, dat ten slotte velen een verklaring van ongeveer den volgenden inhoud onderteekenen : „Bevrijd van de ketenen der Papen, voorgelicht door onze lectoren, hebben wij ingezien, dat de weerloosheid, evenals alle godsdienstige domhouderij, niets anders zijn dan middelen, die door de kapitalisten gebruikt worden, om den zegevierenden opbouw van de Sovjet-Unie te belemmeren." Bij alle deze voor West-Europeesche verhoudingen bijna onbegrijpelijke gewetens-conflicten en bij dezen op ieder gebied uitgeoefenden dwang, komt dan nog het ontzettende gebrek aan de meest onontbeerlijke levensbehoeften. Zoo schreven verwanten mij, dat zij zelfs niet wisten wat hun meer pijn d e e d : de dwang, de geestelijke woestenij en eentonigheid, waarin zij verkeerden, of het gebrek aan voedsel en de zorgen daarvoor. Hoe moet dit dan in 1933 wel geweest zijn bij den algemeen bekenden en door ter zake kundigen toegegeven ontzettenden hongersnood, die in verscheidene streken heerschte en waarbij geheele dorpen uitstierven ; waarbij menschen uitgehongerd aan straten en wegen lagen ? In de eerste plaats was een misoogst daaraan schuld. Maar bij genoegzame voorzorg van den Staat, zou deze nooit op zulk een wijze verwoestingen hebben aangericht. Daarbij kwam, dat ook zulke menschen stierven, die genoeg voor eigen behoeften geoogst hadden. Bij de plannen voor den socialen opbouw, had men echter niet in de mogelijkheid van misoogsten voorzien en daarom vorderde men de vastgestelde graanbelasting op, zonder ook maar eenigszins rekening te houden met de gevolgen, die daaruit voor de bevolking voort zouden komen. Bij de plannen voor socialisatie en collectivisatie was er op gerekend, dat naarmate deze vorderden, op een grooteren oogst zou kunnen gerekend worden. Maar er was geen rekening mee gehouden, dat de op-zich-zelf-staande boer, die voor zijn eigen familie en voor de vermeerdering van zijn eigendom werkte, de liefde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen