Het christelijk karakter van de N.S.B. - pagina 15

kerels die hun best gedaan hebben op school, ambachtsschool, gymnasium of waar ook. Die zich bekwaamden voor de taak die zij meenden aan te moeten vatten. Zij wilden het volle leven in. M a a r het leven wijst ze terug. Geen plaats, geen plaats. D a a r loopen nu de duizenden verteerd door verdriet, 't G a a t ze zelfs in de eerste plaats niet om 't verdienen, hoe belangrijk dit ook zijn moge, maar dat er „geen plaats" is, dat hun leven zoo leeg is, dat ze niét weten w a a r ze met zichzelf heenmoeten, dat ze het besef krijgen overbodig en nutteloos te zijn, dat verteert vele jonge levens. D a a r a a n gaan vele jonge levens geestelijk kapot. Ingaan in den nood der tijden. D a t is ingaan in het leven van den felgeslagen mensch dezer tijden, wiens geestelijke nood, zoo mogelijk, nog grooter is dan zijn maatschappelijken, socialen nood. *

* *

W i e verliest bij dit alles niet het vertrouwen in redding door bestaande stelsels en systemen ? W i e is nog zoo blind dat hij het verwelken en afsterven dier bestaande stelsels en systemen niet ziet? W i e is nog zoo dwaas te gelooven dat straks crisis en malaise voorbij zullen zijn, en dan de wereld haar gang zal gaan alsof er nooit donkere, dreigende wolken waren ? W i e hoort niet aan alle zijden het bouwvallige huis kraken ? In het begin van 't vorig jaar las ik een hoofdartikel in het a. r. dagblad D e Standaard. E e n der slotzinnen luidde als volgt: „ W e beseffen het allen, we staan op een dier groote keerpunten in het leven der volkeren. De pijnen, die zij voelen, zijn de barensweëen van den nieuwen tijd. D e wereld ligt te wachten, waar blijft de daad die redt ?" D e daad die redt ? D e schrijver van het artikel beseft dat in het barnen der tijden klopt de nieuwe tijd. W a n t inderdaad, de wereld ligt te wachten, en het gaat heel de wereld door als een zucht en een bede: „ W a a r blijft de daad die redt ? E e n zucht en een bede die heel de wereld door gefluisterd wordt. E e n zucht en een bede die ook in ons land in vele stille uren geslaakt wordt. E e n zucht en een bede die bij menigen lezer dezer woorden weerklank vindt. W a a r blijft de daad die redt ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen