De dominee in de praktijk - pagina 24

dominus practicus, maar hij, die in academischen stijl uit het gereformeerd beginsel, waar de Heilige Schrift het principium is, leeft, hij die dit beginsel wetenschappelijk en geestelijk uitgraaft en het in volstandig groeiend leven aan zijn volk welbewust, prophetisch en priesterlijk uitdraagt. De wetenschappelijke studie der Theologie is dus in zichzelve het integreerend deel van de vorming tot den dominus practicus. Wetenschap, Theologie en practica zijn zoo één. Pastor en Doctor, al zijn zij niet één, hebben toch een groote verwantschap; het leeren is ook eene werkzaamheid van den pastor en draagt bij den Doctor slechts een speciaal karakter" 1 ). Maar zooals de Middeleeuwsche mystici het dogma vooronderstelden, welbewust uit het wezen daarvan leefden en daarin en daaruit mystici waren, zooals de zeventiende-eeuwsche piëtisten tot de reformatorische leer geenszins in anti-thetische houding stonden, maar daarin en daaruit naar een „nadere reformatie" smachtten, zoo zal ook heden de dominus practicus ~den mystieken ader niet mogen missen. Het sacramenteele leven kenmerkt den dominus practicus. De in gebed, sacrament, verkondiging, catechese, zielszorg, gemeenteleiding zich verterende theoloog, is de dominus practicus, — met verscheidenheid van accent en stempel naar de mate der hem toevertrouwde charismata. In de zeventiende eeuw ried Voetius de lectuur van Thomas ä Kempis aan, zoo vaak zelfs, dat Maresius het hem ten kwade duidde 2). In de achttiende eeuw wilde Ravesteyn, dat de theologische studenten „eikanderen beproeven aangaande den zielestaat, en tot de pligten van ongeveinsde Godsvrucht met alle nederigheid en zagtmoedigheid opwekken: waar op dan de zoete vergadering met dankzegging tot God en gebed om zegen over het verhandelde moet besloten worden" 3). Als waarschuwing voegt hij er bij: „romans, comedien of diergelyke ligtvaardige en de begeerlijkheden voetzei-verschaffende Boeken" vermijde de student en eerst, als hij van verstand „wat ryper en zyne zeden geheel geregelt zyn", kan hij de boeken lezen van „voorname en geslepene ketters, vooral van Spinoza, Deurhof en diergelijke Atheistisse en Deisstise Schriften" 4). Prof. Dr. H. H. Kuyper, t.a.p., blz. 155-162. Düker, t.a.p., dl. I, blz. 1052. 3 ) H. Ravesteyn, t.a.p., dl. I, blz. 93. Evenzoo C h r i s t e n d o m , blz. 75. 4 ) H. Ravesteyn, t.a.p., dl. I, blz. 85. 2)

22

Schortinghuis,

Het

innige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen