Verbondsmatige zelfbeproeving - pagina 28

geschiedt daarom, omdat speciaal daarin de verbondsverlating bestaat. Bondsbreuk pleegt hij die tegen het eerste gebod van Gods wet ingaat. En dat eerste gebod zegt ons „dat ik zoo lief mij mijner ziele zaligheid is, alle afgoderij, tooverij, waarzegging, superstitie of bijgeloof, aanroeping van de heiligen of van andere schepselen, mijde en vliede, en den eenigen waren God recht leere kennen, Hem alleen vertrouwe, in alle ootmoedigheid en lijdzaamheid mij Hem alleen onderwerpe, van Hem alleen alles goeds verwachte, Hem van ganscher harte liefhebbe, vreeze, en eere, alzoo, dat ik eer van alle schepselen afga en die varen late, dan dat ik in het allerminste tegen Zijn wil doe" (Catech. 34). Z o o lief mij mijner ziele zaligheid is! Den God der openbaring leeren kennen en vertrouwen! W a t is dat anders, dan Hem g e l o o v e n ? W i e in schuldige twijfel of in andere wereldgezindheid niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, wijl hij niet geloofd heeft de getuigenis Gods (1 Joh. 5) en leeft, zoolang hij zich niet bekeert in zonde tegen het eerste gebod. God niet vertrouwen is breking van het verbond. Het tweede gebod. Daarin eischt de God des verbonds, „dat wij God in geenerlei wijze afbeelden, en op geene andere wijze vereeren, dan Hij in Zijn Woord bevolen heeft". (Catech. 35.) E n hierbij durf ik nauwelijks denken aan den stroom van ongerechtigheid in onzen tijd. Eigenwillige godsdienst en vroomheid, kerkje spelen, God dienen volgens onze schema's, leven bij het inwendig licht, gevoelsgodsdienst met terzijde stelling van de Schrift, zelf constructies vervaardigen van God en Zijn dienst en wat zijn wij dan vaak helden op den preekstoel en slappelingen in de tucht! Het derde gebod, verwerping van alle ketterij en dwaling het vierde en vijfde enz. En dan valt over dat alles het licht der Schrift uit 1 Joh. 3 dat een ieder die zondigt, permanent in de zonde leeft, deze koestert, die vleeschelijke zonden die zoo zoet zijn voor het overspelig hart. en die zonden van geestelijke hoererij, welke de Schrift veel schrikkelijker noemt, Hem niet heeft gekend. De twijfelaar die de twijfel voedt en het Godsvertrouwen ten eenenmale mist, en zich daarvan niet bekeert, de liefdelooze, die geen verzoeningsgezindheid openbaart; de verachter van W o o r d en sacrament; de dwaalleeraar zij zijn bondsbrekers, zij hebben Hem niet gekend. E n de vraag komt op of er geen reden is om ons in onze kerkelijke tuchtoefening te herzien, en onze heldhaftigheid van den kansel te verleggen naar de kerkeraadskamer. W a t was de tucht toch streng in Gods wet! Niet dat deze ging over de verborgenheden des harten. De hypocriet wordt door de tucht niet getroffen, zoolang hij nog het masker der vroomheid draagt en zich in zijn wandel niet ergerlijk bezondigt. M a a r wanneer openbaar werd dat men andere goden dienen wilde (zonde tegen eerste en tweede gebod speciaal), zelfs als echtelieden in het heimelijke van de slaapkamer elkander aanhitsten, zou met den dood moeten gestraft worden. (Deut. 13.) oo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen