Kerkelijke kwestie te Nunspeet - pagina 24

ben we niet in Uw naam geprofeteerd, en in Uw naam duivelen uitgeworpen, en in Uw naam krachten gedaan? En dan zal Ik hen openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend, gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt" (Matth. 20 : 21, 23). Zij kunnen wedergeboren zijn, zij kunnen 't echter ook niet zijn. Beide leert de H.S. Wie haar kent, weet dit. En omdat de H.S. ons beide openbaart, houden we ons aan beide en zeggen we: „de verborgen dingen zijn voor den Heere onzen God". Het al of niet wedergeboren zijn laten wij in het midden. Met R. van Mazijk zeggen wij (zie „Schriftuurlijke verbondsbeschouwing", Uitg. J. P. Unger te Rotterdam): „de aanhangers van de leer der veronderstelde wedergeboorte hebben dit tegen, dat noch in de Schrift, noch in de Belijdenis, noch in de Liturgie met één enkel woord van zulk een onderstelling gesproken wordt, of zelfs in de verte erop gezinspeeld. De leer der veronderstelde wedergeboorte is een vinding van menschelijk vernuft, van ij dele philosophie. Het is een wijsgeerig stelsel, uitgedacht, omdat men een oplossing wilde vinden voor het moeilijk probleem, dat. ontstaan was, door vereenzelviging van twee in wezen onderscheiden verbonden" zie blz. 28 v.). 'Hoe gevaarlijk is ook de leer der veronderstelde wedergeboorte. Zie Dr. Bavinck „Roeping en wedergeboorte", blz. 133 (dit boek werd vóór 1905 bij Zalsman te Kampen uitgegeven): „Ze kan gereede aanleiding ertoe geven, dat velen met een ingebeelden hemel verloren gaan". „Men kan toestanden krijgen, als in de Roomsche en Luthersche kerk: wie lid der kerk en gedoopt is, wordt in den regel ook „zalig". Zelfs is de aanleiding tot een valsche gerustheid op Gereformeerd standpunt in dat geval nog grooter dan op het Roomsche en Luthersche, wijl hier de in den Doop geschonken genade der wedergeboorte verliesbaar is, maar in de Gereformeerde Kerken als onverliesbaar wordt beschouwd". Wij mogen iemand maar zoo niet voor een dief houden, goed, maar wij houden iemand ook zoo maar niet voor een eerlijk man, aan wien wij zoo maar zooveel duizend gulden ter bewaring toevertrouwen. Maar gesteld eens, dat wij dat doen zouden, dat wij in dit opzicht goedgeloovig zijn, en wij zouden bedrogen uitkomen, dan lijden wij slechts stoffelijk verlies. Maar in het andere geval betreft het een kostelijke ziel. Voor de eeuwigheid geschapen. Daarom smeeken wij om het behoud van degenen, die ons zijn toevertrouwd. En wij waarschuwen ernstig. Wij prediken het Evangelie, zeker, maar ook spreken wij van de verdoemenis, die op alle menschen van nature rust. En dan vragen wij God, of Hij nieuw leven geven wil, indien zulks ontbreekt, en anders, zoo Gods Geest dat reeds geschonken heeft, of Hij dan niet wil laten varen het werk Zijner handen (wat God ook niet doen zal). Eén van tweeën: wedergeboren, ja of neen. Houden wij het voor wedergeboren, dan ontbreekt de ware drang des gebeds. Wij kunnen ons dan in het gebed onmogelijk aan de veronderstelling ont^ worstelen, of anders moet in het gebed heel de veronderstelling overboord. Ontegenzeggelijk is het wel aangenaam voor ons vleesch, anderen en ons voor wedergeboren te houden. Men kan zich gerust stellen met de gedachte, dat men, in zijn jeugd wedergeboren, later wel tot geloof en bekeering zal komen. Dat zulks later best in orde komt. Israël sprak tot de zieners: „spreek tot ons zachte dingen". Want (dat 2Z

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen