Kerkelijke kwestie te Nunspeet - pagina 25

leerde de ervaring) dat had Israël gaarne. Ach, de mensch is zoo geneigd in slaap te vallen. Misschien de ouden onder óns nog niet zoo spoedig. Maar het opkomend geslacht. Laten de ouden daarom op hun hoede zijn! Zoo licht komt er een uiterlijk rusten in het verbond, en het menschel ijk hart is nog hetzelfde als dat van de Joden, tegen wie de Heere Jezus toornde, omdat zij zeiden: „Wij hebben Abraham tot een vader", en voor wien het verbond een oorkussen was, waarop zij den geestelijken doodsslaap sluimerden Daartegen wil 1905 toch ook waarschuwen, zegt men. O ja, maar het begin staat er. En blijft er staan. Wie nu voor het èène is, die zie het andere maar over het hoofd. Wie voor het èndere, die dat èène. Twee richtingen zijn in 1905 bijeen gebracht. En men moet elkaar vrijlaten. Dat is de bedoeling van 1905 geweest, zeggen er. Maar intusschen is hier in Nunspeet gebleken, dat de z.g. B-richting meer vast in het zadel zit dan de andere, het geslacht der afgescheidenen, dat (zoo zeggen sommigen) langzamerhand wel zal „uitsterven". De B-richting (dat is nu duidelijk geworden) wordt in 1905 meer in bescherming genomen, dan men oppervlakkig wel lezen zou. Het moet er maar eens op aankomen. Dan durven ze hier in Nunspeet wel met aanklachten te komen. En aanhouden. De aanhouder in deze zou het wel winnen. In 1905 zijn de leergeschillen tusschen de Gereformeerde Kerken en de oude Christ. Geref. Kerk in de bekende vijf stellingen (uitg. J. en H. Kok, een boekske van slechts 22 bladzijden) weer toegespitst. „In prediking moet op ernstig zelfonderzoek aangedrongen worden". Och, dat is bij voorbaat al krachteloos gemaakt door het begin. Als geschreven wordt door Ds. Van Dijk van Groningen, dat de hypocrieten niet afzonderlijk moeten worden toegesproken, dat tot hen geen enkele waarschuwing gericht moet worden, dat zelfs niet moet worden gesproken van zelfonderzoek, dat de prediking zich alleen richten moet tot geloovigen, dat de Dienaren des Woords alleen maar tot de gemeente moeten zeggen: gij zijt geloovigen, en dan den rijkdom der geloovigen moeten uitstallen, dat er volgens hem meer niet moet zijn: dan kan hij mèt 1905 Geref. predikant blijven. Wel vindt hij, Gode zij dank, bestrijding. Dr. C. Bouma zegt, dat de opvatting van den referent geen steun vindt in Gods Woord, in strijd is met de belijdenis, en hij acht het gevaar buitengewoon groot, dat de meesten van de hypocrieten in slaap gewiegd zouden worden, en het te laat ontdekken zouden, dat ze verloren zijn; maar ook niet door den zielszorger gewaarschuwd werden. (Zie hierover De Wachter, 15 Nov. 1935). En Prof. Dr. G. M. den Hartogh te Kampen zeide volgens „Het Ouderlingenblad" van Juli 1935: „Een prediking, waarin niet voortdurend wordt opgewekt tot zelfonderzoek, gaat in tegen Gods Woord, deugt niet, kweekt oppervlakkigheid". We zijn het van harte met hem eens. Maar nu lezen wij in hetzelfde ouderlingenblad, October 1935, dat Prof. Dr. G. Ch. Aalders schrijft: „En al geloof ik met Ds. Van Dijk, dat het glad verkeerd (toen ik het las, kon ik mijn oogen haast niet gelooven — J. T.) zou zijn, wanneer in elke bediening des Woords de hypocrieten en mondbelijders worden toegesproken, daarom zou ik zeker nog niet willen zeggen, dat dit heelemaal nooit mag gebeuren: een zeer enkele maal (wij cursiveeren — T.) acht ik dat wel terdege noodig en nuttig". Als wij 23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen