Twee helden - pagina 25

Maar de vruchten van hun arbeid blijven. Wij, die nu leven, genieten daarvan. Voor ons recht, voor onze vrijheid, voor de mogelijkheid van ons bestaan zijn ze opgekomen, met woord en met pen. Ze hebben dat gedaan met warme liefde, met volle toewijding met vast geloofsvertrouwen. Hun krachten en talenten hebben ze als een offer gelegd op het altaar der liefde voor onze Christelijke scholen. De hitte van den dag en de koude van den nacht hebben ze er voor gedragen. De geringschatting van het „denkend deel", den smaad van vijanden, de teleurstelling in „vrienden", alles hebben ze voor lief moeten nemen in hun streven naar de verwezenlijking van hun ideaal: de vrije Christelijke School; zij kwamen op voor het recht der ouders, dat zij over de opvoeding hunner kinderen hebben te beslissen. Het zijn hun kinderen, zij blijven er voor verantwoordelijk. Aan den Staat behooren ze niet. Die heeft dus ook niet uit te maken, welke school zij zullen bezoeken. Beiden, Lohman en Kuyper, hebben ieder op hunne wijze en ieder naar den aard van hun talenten, voor ons christelijk onderwijs ten einde toe, in bedoelen één, gestreden tegen gewetensdwang en geestelijke tyrannie. God was het, Die ons deze helden gaf. Hem past het ons daarvoor dankbaar te zijn e n . . . . . . te blijven. Voor onze verantwoording ligt het nu, hoe we zullen handelen met wat Hij door en in deze „helden" ons geschonken heeft, Satis verborum. Nunc...... ?

24

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen