De Vorst des Levens in Zijn Opstanding en Overwinning - pagina 13

12 Zien wij daarbij onder welke omstandigheden Hij als een verrassend God in het midden kwam en stond, het was als de deuren gesloten waren. O, wat een voorrecht dat alle sluiting van des menschen zijde Christus niet kunnen uitsluiten! Nu was het dat de vijanden der kerke, middellijk door hunne vijandschap, dienstbaar zijn moesten, om het wonder der Goddelijke verrassing nog grooter te maken. Wij mogen wel zeggen met den man Gods David: „Want Gij zijt groot, en doet wonderwerken, Gij alleen zijt God", Ps. 86 : 10. En waarlijk, was de Heere niet de Almachtige, Onveranderlijke, Getrouwe, om onze koperen deuren en ijzeren grendelen des harten te verbreken en weg te nemen, het was voor ons voor eeuwig afgedaan. Maar Hij is tegenover alle onze ontrouw getrouw, Hij is het die gedurig Zijn kerke toeroept: „Hoort naar Mij, gij stijven van harten, gij die verre van de gerechtigheid zijt. Ik breng Mijne gerechtigheid nabij, zij zal niet verre wezen, en mijn heil zal niet vertoeven; maar Ik zal heil geven in Zion, aan Israël Mijne heerlijkheid", Jes. 46 : 12, 18. Gebondene doöhteren Zions, achter de grendelen van ongeloof, vrees en beroering teruggetrokken, dat u op dezen dag nog werd losgemaakt van de banden, waarmede gij gebonden zijt, door de verschijning van den grooten Vredevorst, gij die mogelijk, gelijk weleer de discipelen, het Vredewoord uit Christus mond gehoord hebt, Joh. 14 : 27. Maar o, wilde Hij het eens andermaal u hooren laten: „Vrede zij ulieden"; en dit vredewoord ook heiligen en toepassen aan uwe zielen. Daaruit zoudt gij ontwaren eene stille gerustheid des gemoeds. Vrede toch is eene innerlijke gestalte der ziele, en alle dingen van buiten af kunnen de ware vrede niet verschaffen. Noch rijkdom, noch macht konden een Belsazar den vrede toebrengen, want de vingeren van eens menschen hand, schrijvende tegenover den kandelaar, op de kalk van den wand, deden zijn glans veranderen en zijne gedachten hem verschrikken, Dan. 5 : 5, 6. Noch ook kon de weelde een Haman vergenoegen: „Doch dit al baat mij niet", zoo zeide hij, „zoo langen tijd als ik den jood Mordechaï, zie zitten in de poort des Konings", Esther 5 : 13. Ook kon Saul geen vrede vinden in de heerschappij over Zijn Koninkrijk, want David was hem een doorn in het oog. Daartegenover vindt David vrede in de diepste druk en kruiswegen, zelfs wanneer vriend en broeder spreken om hem te dooden, „Doch David sterkte zich in den Heere zijnen God", 1 Sam. 30 : 6. O, zoete gerustheid der ziel, heilige zekerheid van de vergeving der zonden, zoete rust in het volbrachte werk van Christus, in Zijn dood en opstanding!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen