Identiteitsverlies

Optimale integratie van het kleuter-en basisonderwijs heeft verstrekkende gevolgen: een doorbreking van het onder ons nog veelal gangbare onderwijssysteem, een functieverschuiving voor wat de taak van de leerkracht betreft en een vernndering van de ordening en uitwerking van de leerstof.

Wanneer wij deze ontwikkeling passief ondergaan en daarmee afhankelijk zijn van wat ons gepresenteerd wordt, betekent dit voor ons onderwijs een wezenlijk verlies aan identiteit.

Het is meer dan nodig, dat wij ons gezamenlijk inzetten om op verantwoorde wijze te proberen aan de vele problemen die hier liggen het hoofd te bieden.

Schoolbegeleiding I

De schoolbegeleiding is in de praktijk een dienstverlening aan de scholen op basis van levensbeschouwelijke pluriformiteit met een monopoliepositie binnen een bepaalde regio.

Een en ander is het uitgangspunt voor subsidiëring, zo stelt de discussienota ”Schoolbegeleiding”.

Deze opzet betekent een duidelijke ondermijning van het onderwijs, dat gegrond dient te zijn op Gods Woord, de belijdenisgeschriften der kerk en de waarden en normen, die daaraan ontleend worden.

Wanneer wij maar voldoende doordrongen zijn van het feit, dat het onderwijs op die grondslag moet rusten, is het niet moeilijk tot de erkenning te komen, dat van een dergelijke dienstverlening geen gebruik mag worden gemaakt.

Schoolbegeleiding II

Het accepteren van schoolbegeleidingsdiensten komt ons fataal voor. In de eerste plaats neemt men met minder genoegen dan geoorloofd is. Het principiële beleid in zake het onderwijs wordt zo doorbroken en het is maar zeer de vraag of men naderhand nog wel weet af te haken. Wanneer wij grenzen willen trekken, moeten ze hier getrokken worden. Wij zullen er ons bovendien rekenschap van moeten geven, dat schoolbegeleiding niet een bijkomstigheid is. Optimaal functionerende schoolbegeleidingsdiensten voorzien zowel in systeem-als in leerlingenbegeleiding. Zien we dit tegen de achtergrond van de structurele vernieuwing die de integratie van het kleuter-en basisonderwijs met zich meebrengt, dan is het duidelijk, dat de schoolbegeleiding een wezenlijke invloed op de school zal uitoefenen.

In dit verband is het tevens zinvol te bedenken, dat de verantwoordelijkheid die de school draagt en de verantwoordelijkheid van de schoolbegeleidingsdienst volgens de discussienota met elkaar in harmonie moeten worden gebracht, wat in de praktijk betekent, dat, zodra de schoolbegeleidingsdienst in de school werkzaam is, in geval van conflictsituaties compromissen gesloten moeten worden met het onvermijdelijke gevolg van identiteitsverlies.

Tenslotte moeten wij er oog voor hebben, dat de discussienota behalve de ontwikkeling van het onderwijsleerproces en de bevordering van een optimale schoolloopbaan der leerlingen als derde funktie het optimaal functioneren van de school in zijn sociale omgeving aan de orde stelt. Hierbij wordt gedacht aan schoolmaatschappelijk werk, onderwij sopbouw-en samenlevingsopbouwwerk. Het is onmiskenbaar dat de schoolbegeleidingsdienst hier duidelijk het pedagogisch-didactisch kader van de school doorbreekt en zo op een geforceerde wijze de school tot aangrijpingspunt maakt om tot in de gezinnen toe door te dringen.

Overzien wij het geheel dan valt het niet zwaar te erkennen, dat wij noch de school, noch de leerlingen, noch de gezinnen aan een dienstverlening in deze opgedrongen vorm, met name wat de levensbeschouwelijke pluriformiteit betreft, mogen blootstellen.

Schoolbegeleiding III

In het Reformatorisch Dagblad zijn een aantal kritische kanttekeningen gemaakt bij de schoolbegeleidingsdiensten. In eerste instantie lezen wij: "In zijn nota schoolbegeleiding noemt de minister Van Kemenade de samenwerking van openbaar en bijzonder onderwijs in de nu bestaande diensten "een belangrijke verworvenheid". De PCO (Prot.Chr. Vakorganisatie) zegt hiervan: "De minister trekt onzes inziens een onjuiste conclusie wanneer hij de bestaande samenwerkingsvormen ziet als een "belangrijke verworvenheid", tenzij dat men een opgelegde zaak als een verworvenheid wenst te beschouwen". Volgens genoemde organisatie heeft het protestants-christelijke onderwijs die samenwerking niet vrijwillig gekozen, maar is daartoe genoodzaakt.”

Wij menen dat deze visie van het PCO wel enigszins bezijden de waarheid is. Inderdaad wordt de schoolbegeleidingsdienst op samenwerkingsbasis opgedrongen. Het is evenwel volkomen onjuist te stellen, dat deze dienstverlening noodzakelijkerwijs geaccepteerd moet worden. Men heeft duidelijk gekozen op basis van vrijwilligheid, in die zin, dat men uiteindelijk geen overwegende bezwaren in rekening heeft gebracht tegen deze vorm van samenwerking.

De vertegenwoordigende organisaties van het protestants-christelijk onderwijs kunnen wel proberen dit te verbloemen, maar alle bezwaren die men inbrengt, kunnen simpel van de hand gewezen worden onder

verwijzing naar de praktijk aan de basis, waar de schoolbegeleidingsdienst op grond van levensbeschouwelijke pluriformiteit in de huidige vorm voor het merendeel geaccepteerd is.

Had men de diensten maar afgewezen als principieel onaanvaardbaar, het zou denkbaar zijn, dat in alternatieven zou worden voorzien.

Nu dat niet het geval is, is de kans groot, dat de discussienota zonder wezenlijke veranderingen zal worden omgezet in een beleidsnota, waarvoor wel een parlementaire meerderheid te vinden zal zijn. Het is tekenend voor het protest 0 "ts-christelijk onderwijs dat het hier mede de basis voor heeft gelegd en wellicht zullen ook de ARP en CHU hun bijdrage leveren aan het tot stand komen van deze "belangrijke verworvenheid”.

Temeer zal dan weer zijn gebleken, waartoe een beleid moet leiden, waarvan het compromis de harde kern is.

Schoolbegeleiding IV

In het licht van een zich aandienende integratie van het kleuter-en basisonderwijs is het duidelijk, dat de scholen die de schoolbegeleidingsdienst in de huidige vorm op grond van Gods Woord onaanvaardbaar achten, in een duidelijke achterstandpositie worden gemanoeuvreerd.

Willen wij naar ons vermogen de identiteit van het onderwijs op onze scholen proberen te bewaren, willen wij nog proberen weerstand te bieden tegen de ontwikkelingen die ons dreigen te overspoelen dan zullen wij ook in de weg der middelen moeten doen wat gedaan kan worden. Er bestaan concrete plannen, maar het komt op de uitwerking aan. En er is geen verwachting wanneer wij aan onszelf worden overgegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen