Een nieuw schoolgebouw in Alblasserdam

Op dinsdagmorgen 7 april 2015 was het dan zover. Zo'n 350 leerlingen van de ds. Joannes Beukelmanschool van de locatie Lelsstraat te Alblasserdam verzamelden zich nog eenmaal in hun oude schoolgebouw om daar de laatste Bijbelvertelling in hun oude, vertrouwde lokaal te beluisteren. Daarna zette een heuse ‘verhuismars’ zich in beweging, een indrukwekkend lange colonne kinderen te voet naar het nieuwe schoolgebouw aan de Rembrandtlaan, één kilometer verderop.

Daarmee werd een heel stuk geschiedenis afgesloten. Die geschiedenis begon in 1969 toen de schooldirecteur van het eerste uur, dhr. A.L. Snijders (toen nog hoofd van de school genoemd), met een klein aantal leerlingen als pionier een lokaal betrok in een flink schoolgebouw voor openbaar onderwijs aan de Lelsstraat. Het was zijn taak om daar concreet gestalte te geven aan christelijk onderwijs op gereformeerde grondslag. Na een wat aarzelende start groeide het leerlingenaantal en werd er gaandeweg letterlijk meer terrein veroverd op het openbaar onderwijs.

De school groeide richting de jaren ‘80 van de vorige eeuw naar een leerlingenaantal van meer dan 200 leerlingen. Daarmee begon ook de eerste dependancevorming. In de jaren ‘90 werden er twee en later vier lokalen van de inmiddels opgeheven rooms katholieke school in gebruik genomen. Oud- collega W. Jumelet en ondergetekende hebben ter plaatse eerst een soort beeldenstorm moeten houden door her en der crucifixen van de muur te halen. De groei van de school zette door, waardoor dit pand enige jaren later werd omgeruild tegen een veel groter schoolgebouw aan de Weversstraat.

De locatie Lelsstraat werd steevast het hoofdgebouw genoemd en de locatie Weversstraat de dependance. De locatie Weversstraat werd echter al snel een volwaardige school. Sinds 2006 groeide de locatie Lelsstraat opnieuw uit zijn jasje en verscheen er voor een aantal jaren een tijdelijk lokaal op het schoolplein en werden er bovendien twee groepen gehuisvest

in een kleine dependance aan de Esdoornlaan. Sinds die tijd werd het woord ‘nieuwbouw’ voor de locatie Lelsstraat in allerlei gremia regelmatig gehoord. Het zou echter nog jaren duren voordat de eerste paal de grond in ging … .

Toen op dinsdagmorgen 7 april veel ouders (waaronder veel oud leerlingen) en belangstellenden zich verzamelden voor de verhuismars, werd regelmatig de opmerking gehoord dat het oude schoolgebouw toch wel wat had. Het gebouw is dan ook niet voor niets aangemerkt als een beschermd dorpsgezicht. Evenwel raakte dit predicaat voor ons duidelijk op de achtergrond toen de ouderdomsgebreken zich opstapelden, het ruimtegebrek zich meer en meer manifesteerde en de stapel onderhoudsfacturen bleef stijgen. Daarom werd er verlangend uitgezien naar een mooi, nieuw schoolgebouw. En dat kwam er, al moesten we wel veel geduld hebben. De massale verhuismars naar de nieuwe school trok veel bekijks. De pers liet zich daarom ook niet onbetuigd. Op een groot, meegedragen spandoek stond duidelijk te lezen wat al die honderden kinderen die morgen gingen doen. Onder leiding van de oudercommissie was het nieuwe schoolplein 's morgens vroeg al fraai versierd ter ere van onze intocht en ingebruikname. Onderweg zongen de diverse klassen beurtelings het verhuislied: ‘Oh, wat zijn we heden blij, wij gaan verhuizen, wij gaan verhuizen!’ en wat er verder nog op volgde in dit zelfgemaakte lied. Het voor de eerste keer volstromen van het nieuwe schoolplein was voor ons allen een bijzonder moment.

Uiteraard was het voor iedereen even wennen gedurende de eerste dagen in onze nieuwe school. Zo zag je een tweetal onderbouwleerlingen met een trillend onderlipje in het trapportaal staan met een klein stemmetje: ‘Ik weet niet waar de klas is?’ Wat echter al heel snel wende, waren de fraaie en met zorg uitgekozen kleurstellingen in de nieuwe school en het feit dat nu alles schoon, strak en nieuw is. Diverse bezoekers en relaties van onze school prezen (en prijzen) het fraaie interieur, de warme kleurstellingen, de meubilairkeuze, de vormen en de situering van de beglazing. Ook oogstte de architect veel lof voor het exterieur.

We leerden al snel kennismaken met onze brede-school-partners. De ds. Joannes Beukelmanschool, nu aan de Rembrandtlaan, is immers een school volgens de brede-school gedachte. Met dagactiviteitencentrum Adullam en peuterspeelzaal Kiekeboe verkeren we nu onder één dak. Cliënten van Adullam verzorgen voor de school inmiddels de koffie en de thee, als ook eenvoudige schoonmaak- en ophaalwerkzaamheden. Het is de bedoeling dat deze samenwerking zoveel mogelijk verder uitgebouwd wordt. Op D.V. vrijdag 12 juni a.s. zal de officiële opening van de brede school plaatsvinden. De voorbereidingen hiertoe zijn in volle gang. Inmiddels spelen de leerlingen dagelijks op het plein alsof ze hier al jaren naar school gaan. Behalve het methodisch materiaal is nagenoeg alles nieuw aangeschaft. Het is een voorrecht dat de middelen er waren om dit te kunnen doen. Een kleuter riep onlangs met een dankbaar gezicht, rondrijdend op een nieuwe driewieler: ‘Meester Kluit, kijk eens, mooie fiets hé?’ En een meisje zei op één van de eerste nieuwe schooldagen: ‘Meester, ik vind de school heel mooi.’ En aangezien men doorgaans zegt dat kinderen niet veinzen, is deze uitspraak een mooie zin om dit begeleidend artikel bij de foto-impressie te besluiten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen