ONZE Catechismus

(XX)

Liefde tot de eis van Gods gerechtigheid is een der zuivere kenmerken van het genadeleven, dat door Gods Woord en Geest gewerkt is in het hart. Met onze gerechtigheid kan aan Gods gerechtigheid niet voldaan worden, daar zij is een wegwerpelijk kleed. Door het onderwijs van goed verstand is het van ganser harte aangenomen, dat gerechtigheid, recht en billijkheid haar loop moeten hebben. Door de verheerlijking van Gods gerechtigheid in een ander is het alleen mogelijk tot genade te komen. Het moet zijn een ander, • die in onze plaats komt op te treden als borg.

Het moet zijn een borg, die ons verlossen kan van de eeuwige slavernij, gelijk Juda borg is geworden bij zijn Vader voor Benjamin om hem te redden van een tijdelijke slavernij. In die borgtocht geeft Juda zichzelf met de woorden: „Ik zai borg voor hem zijn, van mijn halid zult gij hem eisen; indien ik hem tot u niet breng en hem voor uw aangezicht^stel, zo zal ik alle dagen tegen u gezondigd hebben." (Gen. 43). Dat deed Ruben niet, toen hij sprak: „Dood twee mijner zonen, zo ik hem tot u niet wederbreng; geef hem in mijn hand en ik zal hem weder tot u brengen". Ruben waagt er twee van zijn kinderen aan en geeft zichzelf niet, wat Juda wel deed. Het is door de borgtocht van Juda, dat Benjamin wordt meegegeven om brood te kopen in Egypte. Gelijk Juda met zijn borgtocht Benjamin geheel voor zijn rekening heeft genomen, hebben wij een borg nodig, die ons geheel voor Zijn rekening neemt.

Als het in Egypte vastloopt en Benjamin als slaaf in slavernij moet achterblijven, dan staat Juda om zich iheesterlijk te kwijten van zijn taak. Hij is niet alleen de man van het woord, maar ook van de daad. Hoor maar: „Nu dan, laat toch uw knecht voor deze jongeling mijns heren slaaf blijven en laat de jongeling met zijn broeders optrekken. Want hoe zou ik optrekken tot mijn vader, indien de jongeling niet met mij was? opdat ik de jammer niet zie, welke mijn vader overkomen zou". Juda pleit met iil de ernst die in hem was voor Benjamin en dat deed hij te meer daar deze zaak voor hem een Godsgericht was. „Wat zullen wy ons rechtvaardigen? God heeft de ongerechtheid uwer knechten gevonden". En toen Jozef Juda hoorde pleiten als borg voor Benjamin, kon hij zich met langer bedwingen. Het werd Jozef onmogelijk Benjamin als slaaf achter te houden, daar een ander als borg zich gaf in zijn plaats. En die bij Geesteslicht het Woord leest, denkt hier als vanzelf aan een ander, die als borg treedt in de plaats van een ellendige zondaar om aan Gods gerechtigheid te voldoen. Het was geheel door een ander, dat Benjamin weer kwam bij zijn vader in de ouderlijke woning. Wij hebben een borg nodig, die ons uit onze ellende kan ophalen en terugbrengen in Gods vaderlijke gunst en gemeenschap.

Een borgtocht, die pas waarde krijgt als het vonnis des doods gedragen wordt in het hart, gelijk de borgtocht van Juda pas dierbaar geworden is voor Benjamin toen het vonnis van slavernij over hem werd uitgesproken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen