De regeling van ons Kerkelijk leven

(23)

Volgens art. 60 D.K.O. behoren de namen der gedoopten, alsmede die der ouders en ook de tijd van de doop opgetekend te worden.

Hoewel in dit artikel niets gezegd wordt over de naamgeving, is deze toch niet geheel onschuldig. Hierin hadden de Hervormers ook weer te strijden tegen een misbruik van Roomse aard. De Roomsen toch gaven dikwijls bijgelovige namen, die ontleend waren aan Christus of de heiligen. Op de synode van Dordrecht (1578) en van Middelburg (1581) werd de vraag gesteld: „of men de kinderen, die te dopen zijn, allerlei namen geven mag? " Hierop werd geantwoord: „Het is wel vrij, doch men zal naarstiglijk toezien, dat men zulke namen niet neme, die öf Gode öf Christo eigen zijn, als Emanuel, Salvator, Hem die van enige ambten genomen zijn, als Baptista, Engel, of die anders overgelovig zyn." Onder de Puriteinen in Engeland be-

stond lange tijd de gewoonte om Bijbelse namen te geven. Doch ook hierin moet men voorzichtig zijn. Zeer terecht zegt Voetius, dat er verschillende Bijbelse namen zijn, die niemand aan zijn kind zou willen geven, als Kaïn, Judas, Dagon, Beëlzebul enz.

Het convent van Wezel (1568) bepaalde reeds, dat de namen der kinderen, ouders en getuigen in publieke registers moesten worden ingeboekt en wel om twee redenen, n.1. „zowel voor de kerk als voor het gemeene. best". Voor de kerk om later bewijs te hebben, dat ze gedoopt waren.

Voor het gemenebest, omdat toen de burgerlijke stand nog niet bestond en de optekening in de kerkelijke registers dus tevens voor de overheid van kracht was. Aanvankelijk werd alleen de tijd van de doop opgetekend, doch in de tweede helft van de 18e eeuw, begon men, mede op aandrang der provinciale staten, naast de datum van de doop ook die der geboorte op te tekenen. Op 21 Aug. 1811 werd de kerkeraden bevolen de geboorte-en doopregisters aan de burgemeester der burgerlijke gemeenten af te staan. Daarmee kreeg van toen af de burgerlijke stand haar eigen registers.

Al hebben de doopregisters voor de overheid nu geen waarde meer, voor de kerk behouden zij die echter wel terdege en daarom behoren zij ook zeer nauwkeurig, te worden bijgehouden. Helaas, laat dat wel eens wat te wensen over. Vaak gebeurt het, dat door iemand een doopbewijs wordt opgevraagd en wat een hopeloos zoeken wordt het dan, als de doopregisters niet nauwkeurig zijn bijgehouden. Tijdens de bezetting is het voorgekomen, dat vrouwen, die door de Duitsers waren weggevoerd naar het Jodenkamp te Westerbork, zouden vrijgelaten worden, indien ze een doopbewijs konden overleggen. Mij is een vrouw bekend, die op deze wijze is vrijgekomen. Zij bleek in 1872 in de Geref. Gem. gedoopt te zijn. Dit ene voorbeeld noem ik alleen maar, om daarmee te illustreren, dat 't ook voor later jaren van veel betekenis is, dat de doopregisters nauw. keurig worden bijgehouden en ook zorgvuldig worden bewaard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen