VRAGENBUS

Correspondentie voor deze rubriek aan : I T. MOLENAAR. Leede t8. Rotterdam Zuid

G. te St. M. vraagt of da Costa een chiliast was.

Antwoord: Een chiliast is iemand, die gelooft in de leer van het duizendjarig rijk. Het chiliasme leert een dubbele wederkomst van Christus en in verband daarmee een dubbele opstanding.

Bij zijn eerste wederkomst zal de Satan gebonden worden en de gestorven gelovigen opgewekt worden, die met Christus in een hemels vrederijk op aarde, waarin Palestina zijn middelpunt zal hebben, zullen regeren. Dan na duizend jaren zal er een tweede wederkomst zijn, waarbij ook de ongelovigen zullen opgewekt worden en Christus als wereldrechter zal optreden. De reformatoren stonden afwijzend tegenover het chiliasme, ómdat zij daarvoor geen grond konden vinden in Gods Woord.

Het chiliasme beroept zich op Openb. 20, maar geeft geen acht op het verband, waarin de eerste zeven verzen voorkomt in de Bijbel. Ook vergeten zij, dat alle getallen in de Openbaringen een symbolische betekenis hebben en dat elke tekst gezien moet worden in verband met andere uitspraken uit Gods Woord. Het getal 1000 = 10 x 10 x 10 en geeft een zekere volheid te kennen.

Alle zinnelijke voorstellingen omtrent de toekomst moeten verre van ons blijven. Men mag de profetiën, die betrekking hebben op het eeuwig vrederijk van de Heere Jezus niet zien op de tijd voor zijn wederkomst, 't Is wel eigenaardig, dat in tijden van oorlog en van verdrukking de behoefte opkomt naar een duizend jarig vrederijk.

In de dagen van het Réveil in Nederland en ook daarbuiten werden allerlei besprekingen voor dat Rijk ten beste gegeven niet het minst door de Christenen, die vroeger tot het Jodendom hadden behoord en die nog altoos van een bijzondere positie van Israël als volk in de toekomst droomden.

Daartoe behoorde ook da Costa.

Ik heb nog eens rustig „Hagar" dat mooie gedicht van da Costa gelezen en ik zou u aanraden het laatste gedeelte nog eens kalm na te lezen en dan zult U daarin ongetwijfeld chiliastische tendenzen vinden. Ik noem slechts deze 2 regels: „Wat tijden, vast voorzegd, van grote schuldvergeving.

Van voor geheel deze aard volzalige herleving!"

Zr. S. S. te Z. vraagt of de aanbidding van het gouden kalf zonde tegen het eerste of tweede gebod was.

Antwoord. Het antwoord van vraag 95 en 96 van de Heid. Catech. maakt de zaak duidelijk. Daar toch heet het: „Afgoderij is, in de plaats des enigen waren God, Die Zich in Zijn Woord geopenbaard heeft, of benevens Hem, iets anders verzinnen of hebben, waarop de mens zijn vertrouwen zet."

Afgoderij pleegde Achab. Ook Achaz en Manasse (voor zijn bekering) bogen zich voor de afgoden, die in grote getale waren opgericht in Israëls hoofdstad en daarbuiten.

De verering en aanbidding van het gouden kalf in de dagen van Mozes was beeldendienst, dus zonde tegen het tweede gebod. Bij de aanbidding van het gouden kalf was het de bedoeling God in de hemel af te beelden, wat de Heere verbiedt in het tweede gebod en waarvoor de catechismus deze verklaring geeft: „nl. dat wij God in generlei wijze afbeelden en op geen andere wijze vereren, dan Hij in Zijn Woord bevolen heeft." Deze 1 f de openbaring van zonde vindt ge bij Jerobeam en bij al de koningen der tien stammen, wanneer zij God wensen te dienen door de dienst van kalveren, opgericht in Dan en Bethel.

Sergt. H. L. te U. vraagt waarom wij Heere met 2 ee's schrijven in tegenstelling met de nieuwe spelling.

Antwoord: Het is waar, dat de nieuwe spelling de e op het eind van een lettergreep niet meer verdubbelt op • enkele uitzonderingen na, zoals mee, zee enz.

Maar waarom gaat ons volk nu wel mee met de nieuwe spelling, daar is althans geen bezwaar tegen, maar maakt het bezwaar tegen de schrijfwijze „Here? " Omdat het hier geldt de Naam des Heeren, dus een eigennaam. In het gewone leven wordt een eigennaam toch ook niet veranderd.

Voor mij ligt de telefoongids. Wat al fouten, gerekend naar de nieuwe spelling, zouden daar in staan.

Ik lees de volgende namen: Beerewout, Deenik, v. Deelen, Heederik, van Meeteren enz.

Niemand krijgt het toch in zijn hoofd om een e te schrappen. Daarmee zou de naam, gebonden aan een bepaald persoon, waardeloos worden. Zo is het nu ook met de Naam des Heeren. Hellenbroek zegt, dat HEERE Gods grootste en dierbaarste Naam is.

H. L. te U vraagt waarom ik bezwaar maak op Zondag in de kerk „Stille Nacht!" te laten spelen.

Antwoord: U wijst op de psalmen. „Ook mensenwerk", zegt u. Best, maar ze hebben een Bijbelse grond. Er zijn 150 berijmde, maar die zijn gemaakt naar de 150 onberijmde. Dit geldt ook voor enkele' gezangen achter onze psalmbundel, zoals de Lofzang van Maria, Simeon en Zacharias en de tien geboden. Die hebben alle een Bijbelse grondslag.

Ik hoor u al zeggen: Ja, maar zo is het toch niet met de Bcdezang voor de predikatie, Morgenzang, Bedezang voor het eten, Dankzegging na het eten en de Avondzang.

Goed. Maar de kerk heeft in de loop der tijden op synodes bepaald, dat die in de kerk gezongen mogen worden.

Zo lang dus de zaak langs kerkelijke weg niet in behandeling komt, is er geen sprake van, dat „Stille Nacht" des Zondags in de kerk gezongen wordt. Daarom lijkt het mij beter, dat het evenmin gespeeld wordt. U moet maar veel denken aan het woord van een overleden leraar, die tijdens zijn leven zei: „Hoe meer de kerk lijdt aan deformatie, hoe meer er behoefte is naar nieuwigheden." Daar ben ik het mee eens. Gods volk heefc genoeg aan de oude psalmbundel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen